Even naar Zuid-Afrika toe

Geplaatst op 10 mei 2014 door Andries in Pretoria, Zuid-Afrika

Vol goede moed reden we vanuit Maun richting Zuid-Afrika om Inge daar haar examen Engels te laten doen, en met de nieuwe accu ging het inderdaad een stuk beter, de auto bleef gewoon aan, fijn hoor :-). Vanaf Maun is het 1200 kilometer naar Pretoria en dat is in Afrika niet zo snel te doen als in Europa, want ja, er staan regelmatig ezels, koeien of andere beesten op de weg en als er geen beesten staan, zitten er genoeg potholes in de weg om je te vertragen.

We besloten de Central Kalahari ‘Highway’ te nemen, dat was de kortste route en die hadden we nog niet gereden. We hadden gepland ergens na 400km lekker te kamperen, helaas bestond die camping niet meer en mochten we nog 200km verder om alsnog een camping te vinden. Snel tentje opgezet en eten maken en naar bed, de volgende dag verder.

De volgende dag weer in de auto gesprongen en op naar de grens bij Sherwood en Martin’s Drift. Eenmaal aangekomen bij de grens, was het uitgestorven en dachten we, goh, fijn, dan zijn we hier ook snel klaar. Eenmaal binnen bleek de grens dicht te zijn wegens overstromingen in Limpopo in Zuid-Afrika en moesten we een andere grens, ca. 100km naar het zuiden hebben. Gelukkig was die wel open en na wat formaliteiten reden we Zuid-Afrika weer eens in. En dan valt het pas op hoe goed de wegen in Zuid-Afrika zijn t.o.v. de andere landen in Zuidelijk Afrika! Geen koeien of andere beesten op de weg, weinig potholes en bordjes als er wel zijn, heerlijk.

Na nog wat kilometers besloten we in Ellisras in een B&B te logeren bij een familie thuis, die weer typisch Zuid-Afrikaans gastvrij waren. Het plaatsje zelf was niet zo bijzonder, dus de volgende ochtend gingen we weer verder en kwamen we aan in Vaalwater, een fijne plek in Limpopo waar we een huisje hebben gehuurd. Omdat ik die dag ook jarig was, moest dat natuurlijk gevierd worden en hebben we de afdeling wildvlees bij de plaatselijke slager geplunderd. Je bent maar één keer per jaar jarig, dus er ging krokodil op de braai, en lekker dat dat was :-).

Verder was het puur genieten om weer eens even niet in een tent te slapen, maar op een bed met een eigen badkamer en zelfs een woonkamertje met televisie :-). Ja, we hebben zelfs televisie gekeken, dat was lang geleden.

Na twee heerlijke dagen in Vaalwater moesten we toch echt naar Pretoria voor Inge haar examens. Met Pretoria hebben we een beetje een haat-liefde verhouding, in de stad zelf is niet veel te beleven, maar we kennen er wel allemaal leuke mensen die we graag opzoeken. Dit keer bleek er een nieuwe backpackers in Pretoria te zijn die we wilden bezoeken, na een belletje kreeg ik te horen dat ze vol waren, maar toch maar even langsgereden en we mochten gewoon kamperen in de achtertuin bij Pumba’s Pretoria Backpackers.

Al snel raakten we met de eigenaars aan de praat, twee jonge Zuid-Afrikanen, Corne en Frank die van reizen hielden en het leuk vonden om reizigers te ontmoeten en daarom een backpackers waren begonnen in het voormalige huis van Frank zijn ouders. Ondanks dat ze pas in januari waren geopend, lukte het ze toch om bijna altijd vol te zitten en doordat ze zelf ’s avonds er ook vaak waren, was het er altijd gezellig. Wat ons betreft de beste backpackers in Pretoria.

Zoals gezegd, in Pretoria zelf valt niet zoveel te beleven, wel zijn we nu eindelijk eens een keer naar Union Buildings, het Parlement van Zuid-Afrika geweest. Een prachtig gebouw, met mooie tuinen eromheen en een groot standbeeld van Mandela ervoor. En natuurlijk heeft Inge haar engelse examen gedaan, maar de uitslag kwam pas twee weken later, en natuurlijk was ze geslaagd.

Verder hebben we heel hard inkopen gedaan voor in Botswana, want daar is veel minder te krijgen en is alles sowieso duurder omdat het uit Zuid-Afrika moet komen. Gelukkig hebben we een grote auto :-). Met een afgeladen auto zijn we uiteindelijk een dag voor ons visum weer verliep richting Gaborone in Botswana gereden, maar daarover later meer…