Kariba

Geplaatst op 11 maart 2014 door Andries in Kariba, Zimbabwe

In Zuid-Afrika hadden we bij een book exchange een boek opgepikt van een Engelse man op pensioenleeftijd die van Kariba naar Binga was gewandeld in Zimbabwe (David Lemon – blood, sweat and lions) en het gebied kwam zo mooi over in zijn boek, dat we erheen wilden. Na een rit waar we onze eerste verkeersboete opliepen in Afrika ($10 voor te hard rijden), kwamen we aan bij Warthogs Bush Camp in Kariba, waar je recht aan het meer zat. ’s Avonds kwamen de nijlpaarden daar zelfs het land op lopen en op een avond stond er zelfs eentje op de camping te grazen, toen ik iets uit de auto wilde pakken. We hebben altijd begrepen dat het nijlpaard het beest in Afrika is wat het meeste menselijke slachtoffers per jaar maakt, dus wij toch maar even naar de receptie toe. De nachtwaker legde uit dat nijlpaarden alleen gevaarlijk zijn in het water en als je tussen hen en het water komt, en voor de rest blijven ze uit zichzelf uit je buurt en moet je hun wat ruimte geven en dan is het geen probleem. Tsja, nadat we wat vrouwen hun was in het meer hadden zien doen met nijlpaarden realiseerden we ons dat wij als Hollanders gewoon niet zoveel gewend zijn :).

Op een dag gingen we wat boodschappen doen in het stadje Kariba en toen we de winkel uitkwamen, stonden er een paar zebra’s in de schaduw onder de boom. Inge pakte natuurlijk meteen haar camera om een foto te maken, en de mensen die er wonen kwamen kijken wat ze ging fotograferen en hadden een reactie van: o, ja, die zebra’s staan daar altijd, dat is toch niet zo spannend.

Op de camping kwamen we Hennis en Jan tegen, twee gepensioneerde boeren uit de Noordoostpolder die elke winter in Afrika doorbrachten, omdat “ze het verdomden daar met gepast kleingeld bij de bingo te zitten om het tweede kopje koffie te betalen nadat de eerste gratis was.” ’s Avonds wisselden we Afrikaanse avonturen uit onder het genot van een borrel.
Kariba ligt aan het gelijknamige Lake Kariba, een van de grootste kunstmatige meren ter wereld, aangelegd toen Zimbabwe nog Rhodesië was, om elektriciteit te leveren aan de boerderijen en kopermijnen. Om het meer heen zitten meerdere natuurparken vol wild en je kunt in Kariba een grote boot huren waarmee ze dan langs parken varen en je vanaf de boot beesten kan zien. Helaas kosten die grote boten zo’n 500 dollar per dag en dat ging ons toch wat te ver, maar met wat geluk vonden we een man die catamarans met schipper verhuurde voor 100 dollar per dag. Dat leek ons wel wat en we boekten een trip voor twee nachten.
De eerste ochtend werden we opgehaald in de backpackers (te laat, want ja, Afrika) en bij de boot gebracht en gingen we op pad. We waren nog geen half uur op het water en het begon heel hard te regenen, maar wij mochten schuilen terwijl de schipper doorvoer in de regen.
Toen het later droog werd, zijn we langs oevers gezeild waar olifanten en nijlpaarden rondliepen, prachtig om vanaf het water te zien en niet zo lawaaiig als safari in je auto. Uiteindelijk zochten we een plek uit aan de oever van een park waar we die nacht gingen slapen, vaarden tussen wat verdronken bomen door en legden de boot aan de kant. In eerste instantie koos de schipper een plek uit die toch niet goed genoeg was en de boot zat vast, terwijl we net een krokodil hadden gezien. Toen hij de boot met een stok niet loskreeg, wilde hij in het water springen, waarop wij zoiets hadden, en die krokodil van net dan? Nee, dat maakte niet uit, als je je motor even laat draaien, gaan die weg omdat ze het geluid vervelend vinden. Weer iets geleerd :).
Die avond sliepen we op het dek op matrassen onder een deken van sterren, met alle geluiden van de bush om ons heen, prachtig. De volgende ochtend gingen we weer op pad en na de truc met de motor sprong de schipper weer in het water en duwde ons af, terwijl ik de boot uit het verdronken bos stuurde.
Ook deze dag zagen we weer allemaal olifanten op de oevers lopen en in een baai hebben we een tijdje naar de olifanten gekeken. Die nacht sliepen we weer onder de sterren, maar het begon ineens te regenen, dus dan toch maar heel snel naar binnen, want als het in Zimbabwe regent, is het geen motregen, maar een hoosbui.
De volgende dag voeren we direct terug naar onze backpackers en ik mocht de boot naar de oever toe sturen. Ondanks dat ik wel zat op te letten, vaarde ik nog even een krokodil aan en daarna was het zeilavontuur weer over.
Na nog een nachtje bij Warthogs, zijn we met de auto over afgelegen wegen door natuurgebieden richting Binga gaan rijden. De weg was niet al te best en veel harder dan 40 konden we niet, maar de omgeving was prachtig en de mensen die we tegenkwamen erg vriendelijk. Toen we stopten voor een kopje koffie, kwamen er meteen mensen vragen of we hulp nodig hadden.
Helaas schoot het maar niet op, en ging onze ruitenwisser ook weer stuk, waardoor we even moesten wachten tot de regen stopte en tsja, dan realiseer je je dat je niet voor het donker in Binga gaat aankomen. Maar goed, wij wisten wat te doen, we zochten een school op en vroegen vriendelijk of we op hun terrein mochten kamperen. Dat was geen probleem, zet je tent op waar je wilt. Er waren nog kinderen aan het spelen op het terrein toen wij de tent gingen opzetten, lekker aan het hoogspringen en je zag ze behoorlijke sprongen maken. In de auto lag nog een bal die we voor ’t strand in Mozambique hadden gekocht en die eigenlijk vooral in de weg lag, dus die gooide ik naar ze toe, nou dat was het einde, met zijn allen lekker voetballen. Toen het donker werd, kwam een jongetje vertellen dat ze naar huis gingen en of ik de bal terug wilde, nou nee hoor, hou maar. Onder luid thank you thank you thank you gingen de kinderen naar huis.
De volgende ochtend zijn we bijtijds weer in de auto gestapt om verder te rijden, na wat pennen aan de school gedoneerd te hebben voor hun gastvrijheid, eenmaal voorbij Binga, besloten we niet naar het Hwange park te gaan, omdat het regenseizoen was, maar direct naar de Victoria Falls, ook om de ruitenwisser op te lappen, maar daarover later meer…