Kiev

Geplaatst op 7 juni 2011 door Andries in Kiev, Oekraïne

In de namiddag stapten we vorige week woensdag in Warschau op de nachttrein naar Kiev. De volgende ochtend kwamen wij tegen negenen aan en gingen met de metro op weg naar ons hostel. Net als in Moskou zijn de metrostations in Kiev mooi, maar wel minder dan Moskou. Na een overstap kwamen we aan bij ons hostel, wat gevestigd was op de 8e verdieping van een heuse Sovjetflat (lelijk, grijs, vooral beton en een lift voor drie personen). Eenmaal boven werden we door een erg aardige dame verwelkomd, die ons alles liet zien en haar baas even belde zodat die uitvoerig uitleg kon geven in het Engels.

Daarna zijn we meteen naar buiten gegaan en zijn via een omweg aangekomen bij Rodina Mat. Dit is een standbeeld van zo’n 70 meter hoog van een krijgster gewapend met zwaard en schild, in een park dat fungeert als monument voor de Tweede Wereldoorlog (of hier: De Grote Vaderlandse Oorlog). Eromheen zijn nog meer monumenten, en af en toe beginnen er bombastische Sovjetliederen te spelen. Even verderop staan allerlei tanks, trucks, boten en vliegtuigen uitgestald van het voormalige Sovjetleger.

Een klein wandelingetje verder kwamen we aan bij het monument voor de Holodomor. Dit was een kunstmatige hongersnood die de communistische partij in 1932-1933 in Oekraïne heeft veroorzaakt door de collectivisering van de landbouw. Naar schatting zijn hierdoor zo’n 3 miljoen mensen gestorven.

’s Avonds kwamen we aan op de Khreshchatyk-straat. In de oorlog hebben de Russen alle gebouwen in deze straat voorzien van boobytraps om Duitsers te vermoorden en zijn alle gebouwen afgebrand. Na de oorlog heeft Stalin de straat vol laten zetten met pompeuze gebouwen, die er eigenlijk best indrukwekkend uitzien. Als je er loopt heb je niet het gevoel dat dit land arm is – wat het wel is. Een BigMac Menu kost hier nog niet eens 3 euro. De Khreshchatyk-straat is zo’n mooie plek om te zitten en mensen te kijken, dat we er nog een paar keer terug zijn gekomen om een biertje op een bankje te drinken. De laatste keer dat we dat deden, kwam er een agent op ons af. Wij dachten dat dit ons geld ging kosten, maar nee hoor, we moesten ons biertje maar snel opdrinken en dat was het :).

De dag erna zijn we naar ’t Pechers’ka Lavra kloostercomplex gegaan, dit complex is uitgegraven in de rotsen door de monniken die er woonden. Sommigen van hen hebben zich laten mummificeren en in een ondergrondse gang kun je hen bekijken. De gang zelf is nogal een claustrofobische bedoening, want die monniken waren natuurlijk niet al te groot. Ik moest vooral veel bukken en overal liepen mensen met kaarsjes te zwaaien. De ingang van de ondergrondse gang was lastig te vinden, en toen ik het aan een omaatje vroeg, stak ze een uitgebreid verhaal af (waar ik hooguit de helft van begreep), maar het was dus om de hoek. Het omaatje vond ons zo aardig dat ze besloot Inge een fles heilig water cadeau te doen :).

Een van de laatste dagen gingen we treinkaartjes naar Simferopol kopen. Eenmaal aangekomen op ’t station gingen we netjes in de rij staan. Het duurde best lang, maar vooruit, wat wil je met een kaartje van 15 euro voor 18 uur trein. Toen we bijna aan de beurt waren, ging het gordijn dicht – mevrouw had lunchpauze en wij konden de pot op :). We zijn opnieuw in de rij gaan staan en een half uur later hadden we ze: tweemaal Simferopol met de nachttrein. Vanwaar we met de langste trolleybusroute ter wereld naar Yalta zijn gegaan.

Voor de rest: we hebben Borshch gegeten (bietensoep), Varreniky (pannekoeken met aardappel of kaas) en een kozakkenstoofpot (lekker!). Weer een gratis tour gedaan (jaha).


Over Andries

Google Plus View all posts by Andries →

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *