Afscheid van Mozambique

Geplaatst op 6 februari 2014 door Inge in Mozambique, Tofo

Na kerst was het weer tijd om Vilanculos te verlaten om ons visum weer te verlengen. Ons originele plan was om verder naar het noorden te rijden en vanuit daar Zimbabwe of Malawi in te gaan, helaas gooide rebellen roet in het eten. Die hebben op een aantal strategische punten op de weg groepen zitten die regelmatig auto’s aanvallen. De enige manier om er door te kunnen is met een militair konvooi en ook dat word regelmatig aangevallen, eerst alleen de militaire voertuigen, maar de laatste tijd ook bussen en burgerauto’s. Omdat we het toch niet echt zagen zitten om het risico te nemen, besloten we om dan maar weer terug te rijden naar Zuid Afrika om vanuit daar Zimbabwe in te gaan.

Dus weer terug naar Tofo om daar Oud en Nieuw te gaan vieren. Andrès, een jongen uit Colombia reed met ons mee, tsja met zo’n naam kan je iemand niet een lift weigeren natuurlijk. In Tofo hadden we de mazzel dat we een mooi goedkoop kamertje met ventilator konden huren, ondanks dat alles vol zat en driedubbele prijzen rekende die week. Het was een officieel heel duur hotel aan het strand die wat problemen gehad hadden en daardoor hun kamers goedkoop verhuurden.

De week voor Oud en Nieuw was een grote party, al was het door het mindere aantal toeristen dit jaar toch niet heel erg druk. Op een avond stond er een grote Vodacom truck met allemaal lokale artiesten, nou daar maar eens een kijkje gaan nemen. Supergezellig en ondanks dat wij bijna de enige blanken waren een heel relaxt sfeertje. De rest van de week niet zo heel veel gedaan, nog een keer een mooie duik gemaakt naar Manta Reef en verder genoten van de gezelligheid in het dorpje. We kwamen nog vrij veel mensen tegen die we uit Vilanculos kenden, dus dat was wel gezellig. Met Oud en Nieuw besloten niet naar een van de toeristen feestjes te gaan, maar om lekker met de locals op het strand en de markt te partyen. Een gekkenhuis was het, overal mensen, auto’s, vuurwerk en een berg modder door de regen. Dat mocht de pret niet drukken en om 12 uur barste het vuurwerk los op het strand, van een veilig afstandje toegekeken, want de veilig vuurwerk campagne was nog niet langs geweest. Al met al een gezellig feestje wat de volgende dag weer eens dunnetjes werd over gedaan want de regering had ineens besloten dat 3 en 4 januari ook vrije dagen waren.
Dit hadden we wel al gehoord, maar niet helemaal gerealiseerd dat het immigratie kantoor dan ook dicht was. Wij waren op weg naar Maxixe om ons paspoort weer op te halen en zouden meteen doorrijden naar een plaatsje in het Zuiden. Onderweg werden we weer eens aangehouden door de politie, maar deze man was zo onder de indruk dat Andries een paar woordjes van de lokale taal sprak dat hij ineens super behulpzaam werd en er een collega bij riep om ons uit te leggen dat we toch echt onze paspoorten niet konden ophalen vandaag. Hmm, terug naar Tofo zagen we echt niet zitten, we waren er wel een beetje klaar mee, maar onderweg was nog een ander plaatsje, Paindane, waar een mooi rif scheen te zitten waar je vanaf het strand kon snorkelen, nou dan maar daar heen. Geen spijt van, echt een hele mooie plek, midden in de duinen en inderdaad heel mooi snorkelen bij het rif. Helaas was de camping echt in de duinen en was het nog even ploeteren en de banden flink leeg laten lopen voor we er weer vandaan konden.

Na het weekend was immigratie weer geopend dus konden we gelukkig onze paspoorten weer ophalen. Voor de auto hadden we al besloten niet weer de strijd aan te gaan met de corrupte beambtes maar om bij iemand een import permit te kopen die we zelf hebben ingevuld, tsja van corruptie word je zelf ook wat minder netjes. De volgende stop was Zavora, weer alleen een lodge aan het strand en verder niks in de omgeving, heerlijk. Hier hadden we een heel backpackers-huis voor ons zelf, dat was relaxt. Onderweg moesten we nog even een noodreparatie aan de auto verrichten, de aandrijfstang van de ruitenwissers was gebroken op een hobbelige gravelweg en het is toch wel lastig rijden zonder ruitenwisser in het regenseizoen. In Maxixe heel hard gezocht naar het onderdeel om het te maken maar helaas, niemand had het en ze konden ook geen andere oplossing bedenken. Onderweg er heen hadden we langs de weg een kleine garage gezien, dus daar maar proberen, en ja hoor, op z’n Afrikaans werd de auto gedemonteerd om er bij te kunnen, hele systeem er uit en gemaakt met siliconenkit, dit hield het helaas niet, dus weer alles er uit en na even prutsen met een lasapparaat zat het goed vast en konden we weer veilig verder.

Zavora was wel een relaxte plaats, maar helaas zagen we op internet dat de rebbelen die al een hele tijd voor probleem zorgen in Mozambique een kamp aan het opslaan waren vlak bij waar wij zaten, de berichten werden steeds grimmiger en nu ze naar het zuiden aan het trekken waren leek het ons tijd geworden om Mozambique te gaan verlaten. Met nog een stop in Bilene terug gereden naar Zuid Afrika. Aan de grens stond een enorme file (het was lunch tijd) en zaten we met een oververhitte auto, gelukkig ging het allemaal net goed en konden we zonder problemen Mozambique verlaten.

We zijn ongeveer 2 1/2 maand in Mozambique geweest en helaas maar een klein deel van het land gezien. Zon, zee en strand is volop aanwezig. Je kan er prachtig duiken, al kan het wat moeilijk zijn voor beginners i.v.m. de sterke stromingen. De plekken waar wij geweest zijn, zijn enorm georiënteerd op Zuid Afrikanen, die heel erg in hun eigen vertrouwde bubbel blijven, hierdoor moet je soms wat moeite doen om het echte Mozambique te zien, maar wat zeker de moeite waard is. Buiten de corrupte politie, de armband verkopertjes en de rebellen zijn Mozambikanen echt supervriendelijke mensen die graag een praatje met je willen maken en je willen helpen waar nodig. De afstand tussen blank en zwart is minder aanwezig als in Zuid-Afrika, je kan gewoon tussen een paar honderd locals Oud en Nieuw vieren op de markt en de enige opmerkingen die je hoort is dat ze het zo leuk vinden dat we er gewoon tussen staan. We vinden het heel jammer dat we niet naar het Noorden konden waar het minder ‘verpest’ is door het rijke Zuid Afrikaanse toerisme, maar helaas was het daar echt niet veilig genoeg voor. We hopen echt dat de rust weer snel terug keert, want dit geweldig mooie land was net weer een beetje aan het opkrabbelen van de burgeroorlog, maar helaas zijn de berichten op het moment niet echt positief.