Met de slow boat naar Luang Prabang

Geplaatst op 3 mei 2012 door Andries in Laos, Luang Prabang

Een van de grootste toeristische attracties van Laos is de Slow Boat over de Mekong van Huay Xai bij de Thaise grens naar Luang Prabang. De vorige keer dat we in Noord-Laos zaten hebben we deze over geslagen, maar nu moest het er toch echt van komen. We waren van te voren al gewaarschuwd dat ze de boot vaak overvol proppen, maar wij waren netjes op tijd en hadden een goede zitplek. Helaas kamen er twee uur later nog steeds mensen aan, die schijnbaar niet de moed hadden te protesteren, maar de eerste dag achterin de boot bij de motor doorbrachten.

Bij de term “Slow Boat” had ik me echt een rustig kabbelend bootje voorgesteld, maar dat was niet helemaal zo. Met een redelijk tempo voeren we over de Mekong. En ja, wat doe je de hele dag op zo’n boot. Vooral heel veel naar de rivier en de oevers kijken waar het Laotiaanse en het eerste stuk ook het Thaise leven gewoon doorgaat (het eerste stuk voeren we over de grens). Kleine dorpjes aan de oevers, vissers, kinderen die in het water speelden, vrouwen die de was doen en waterbuffels. Hele stukken was er niks en dan ineens zijn er weer een paar huisjes te zien. Deze zijn meestal alleen over het water te bereiken. Na zo’n 6 uur varen en een prachtige zonsondergang op de Mekong kwamen we aan in Pak Beng aan. Een klein plaatsje van voornamelijk leeft van de toesisten die hier een nacht blijven om dan de volgende dag weer verder te gaan met de Slow boat.

Nog even onduidelijkheid bij het ophalen van de tassen, uhh waar zijn ze gebleven, ondertussen stikdonker op de boot en zo’n 30 mensen die in een hele kleine donkere ruimte hun tassen proberen te zoeken. Gelukkig toch gevonden, al waren de tassen van Trudy en Wouter al gesjacherd door wat Laotianen die dachten wel wat extra geld te kunnen verdienen aan die oudelui op de boot.

Helaas hadden we er niet op gerekend dat wij er ook nog waren ;-) De volgende ochtend waren we weer op tijd bij de boot om door te gaan naar Luang Prabang, helaas hadden de mensen die de dag ervoor te laat aankwamen en geen zitplek meer hadden alle plekken al ingenomen, maar gelukkig waren er voor in de boot nog wat stoelen vrij, al was het wel wat lastiger kijken omdat je met je rug naar het water zat. Die dag Laotiaans proppen expert-modus meegemaakt, de boot zat bij vertrek al afgeladen, maar onderweg wilden er nog meer mensen mee (Laotianen gebruiken deze boot gewoon als bus), die mochten met z’n allen lekker opgepropt op het voorsteven zitten. Ditmaal na een tocht van 9 uur eindelijk Luang Prabang in zicht.

We hadden al twee kamers geregeld in het zelfde guesthouse als de vorige keer. ’s Avonds hebben we een Luang Prabang specialiteit gegeten, “Lao barbecue”, een soort combi van gourmetten en fondue, heerlijk. De volgende dag was het tijd voor sightseeing, het koninklijk paleis, Wat Xieng Thong en nog wat tempels waar ik de naam niet meer van weet. Wij waren al de Phou Si berg in het midden van Prabang opgeweest, maar Trudy en Wouter natuurlijk nog niet. Dat hebben ze lekker samen gedaan en wij zijn even de warmte ontvlucht op onze kamer. Want warm is het in Prabang, anderhalve maand geleden wat het nog wel uit te houden hier, maar je merkt nu duidelijk dat het het toppunt van het warme seizoen is.

’s Avonds lekker op de nightmarket gegeten en natuurlijk wat inkopen gedaan. De ochtend erna ging de wekker vroeg want de aalmoezenceremonie mochten we natuurlijk niet missen, wij hadden dit al een keer gezien, maar toch blijft het speciaal. Omdat het hoogseizoen voorbij is was het nu veel meer een traditionele ceremonie dan de vorige keer, met tourgroepen Koreanen die ook wel mee wilden doen. Een ideale plek om af te koelen zijn de Kuang Si watervallen een uurtje buiten Prabang. Het was dan ook jammer dat we na ruim twee uur al weer weg moesten, had er wel de hele dag in kunnen zitten.

Helaas kwam het einde van de vakantie al weer in zicht en moesten we door naar Vientiane. Een lekkere hobbelrit van 12 uur, maar de VIP bussen van Laos zijn lang zo slecht niet als de gewone bussen. Eenmaal aangekomen in Vientiane een hotel gezocht voor Trudy en Wouter en wij hebben ons eigen huis weer opgezocht. Dat was toch wel heel erg lekker, weer echt thuiskomen.

Ook in Vientiane heeft het warme seizoen toegeslagen, wat een verschil met twee weken geleden. Bij dit extreem warme weer horen ook de tropische regen en onweersbuien, zorg maar dat je dan binnen zit. Het koelt wel af maar helaas maar voor een uurtje.

Natuurlijk zijn Trudy en Wouter bij ons op de koffie geweest. Verder door het warme weer niet zo heel veel gedaan. Maandag heeft Andries Trudy en Wouter meegenomen naar Talat Sao (de ochtendmarkt) iets wat je niet mag missen en zijn ze op mijn werk langs geweest. Niet zo veel actie want tussen 12 en 2 slapen alle Laotianen en wordt er niet gewerkt.

Op dinsdagochtend was het al weer tijd om afscheid van elkaar te nemen. Trudy en Wouter gingen nog lekker een paar dagen naar het strand in Bangkok om bij te komen van de mooie, maar toch ook wel vermoeiende reis en wij zijn weer aan het werk gegaan.