Almaty

Geplaatst op 27 augustus 2011 door Andries in Almaty, Kazachstan

Met de marshrutka vertrokken we ’s morgens van Bishkek naar Almaty, de voormalige hoofdstad van Kazachstan. Van andere reizigers hadden we gehoord dat de grens over gaan met een Kirgizisch visum geen probleem zou vormen, maar toch was het spannend. Eenmaal aan de grens wist de douanier niet goed wat hij met ons aan moest, maar na overleg met zijn collega’s was het in orde, en mochten we Kazachstan in.

Toen we eenmaal Kazachstan inreden viel meteen op dat het land een stuk droger is, en veel dezelfde eindeloze grassteppes als Mongolië heeft. Na een paar uur rijden kwamen we aan op een busstation op een paar kilometer van het centrum. In de marshrutka hadden we een Poolse jongen ontmoet die in hetzelfde guesthouse als wij in Bishkek had geslapen. Samen wilden we een taxi nemen naar het gekozen hotel, na even onderhandelen was de chauffeur akkoord en laden we onze backpacks in de kofferbak en gingen zitten. De chauffeur liep nog even weg, en kwam daarna terug met de mededeling dat we uit moesten stappen, want hij had een beter ritje gevonden… Geluk bij een ongeluk vonden we 50 meter verderop een bus die ook in de buurt van het hotel stopte, en stapten we in de bus.

Eenmaal aangekomen in het hotel wilden ze zo snel mogelijk geld hebben (dat hebben we hier al vaker meegemaakt, alsof ze bang zijn dat je niet gaat betalen) en dus trokken we erop uit om Kazachstaanse Tenge te pinnen. Een aantal automaten weigerde maestro-pasjes, en nadat de tweede met een maestro-logo beweerde dat er niet genoeg geld op de rekening stond, raakten we bezorgd. Wij terug naar het hotel, en op zoek naar een internetcafé. Idioot genoeg was er geen te vinden, alleen een internetgokhal waar we mochten internetten. Eenmaal verbonden met internetbankieren bleek dat er flink wat geld was opgenomen in Mexico, wat toch best een eindje bij Kirgizië vandaan is. Geskimd dus! Dus we belden onmiddellijk de Rabobank op, die de zaak in behandeling nam. Helaas ontstond er een nieuw probleem: de Rabobank verstuurt passen niet naar het buitenland, en een nieuwe pas wordt alleen naar het postadres van de rekeninghouder opgestuurd, en de rekeninghouder moet ervoor tekenen. Flexibiliteit kennen ze helaas niet bij de Rabobank, dus nu hopen we maar dat Inge haar moeder toch de pas in ontvangst mag nemen…

Na met een andere pas geld gepind te hebben, betaalden we het bezorgde hotel en gingen daarna een hapje eten. We kwamen eerst uit bij een restaurant wat Nederlandse prijzen hanteerde, wat nogal een schok was voor ons, 15 euro voor een gerecht hebben wij al tijden niet meer meegemaakt. Iets verderop zat een leuk shashlik-restaurantje waar we voor een tientje heerlijk gegeten hebben. Daarna zijn we onder de wol gekropen, hopend dat het allemaal goedkomt met geskimd worden…

De volgende dag zijn we op zoek gegaan naar een boekhandel waar we een Lonely Planet voor China op de kop konden tikken, terwijl we door de hele stad heen liepen. We hebben veel van de stad gezien, en nog meer boekhandels, maar de Lonely Planet hebben we niet gevonden. Gelukkig hebben we een kopietje op de computer en beweert men dat ze in Kashgar wel te krijgen zijn. Om weer eens Westers te eten zijn we de Pizza Hut ingewandeld om – verrassend – een pizza te eten. Na nog even zoeken naar een boekhandel hebben we een broodje kebab en samba’s gegeten op de hotelkamer en zijn lekker gaan tukken. De volgende dag gingen we weer terug naar Kirgizië, want we hadden Almaty wel gezien. Het is een grote stad, vol Westerse pubs, restaurants en winkelketens, maar het heeft weinig wat het echt bijzonder maakt zoals de oude steden van Oezbekistan. Het is een goede plek om even bij te komen van een rondreis over de steppes, maar speciaal voor de stad hoef je er niet heen.

 


Over Andries

Google Plus View all posts by Andries →

3 reacties op Almaty

  1. andries en sietske zegt:

    jullie verwennen ons wekelijks met de verhalen, horen we niks, een berichtje naar mijn zus met de vraag: hoor jij wel iets van de bagpackers?? Ben ik weer gerust…

    27 augustus 2011 om 12:12

  2. Eefje zegt:

    Hé,Wat fijn om weer wat van jullie te horen! Met je pas is het helemaal goed gekomen hoor Ing, Trudy heeft hem vorige week weten te ontfrutselen van de postbode ( met alle mailtjes, paspoorten, etc ) maar het is gelukt!
    xxxx Eef

    27 augustus 2011 om 12:55

  3. Rudy zegt:

    What’s up with it, Vanilla faces? :p

    27 augustus 2011 om 19:18

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *