Lijiang en de Tiger Leaping Gorge

Geplaatst op 25 januari 2012 door Andries in China, Lijiang

Na een busritje van vier uur vanuit Dali zaten we in Lijiang. Lijiang is een erg toeristisch, maar ook erg mooi stadje op een hoogte van 2400 meter. Overal door de oude stad lopen kleine kanaaltjes en riviertjes, met soms goudvissen erin, waar je af en toe een Chinees aantreft die zijn ondergoed staat te wassen. Op het hoofdplein draait een groot waterwiel rond en zijn mensen in gekke pakjes te bewonderen. Alle huizen in de stad zijn van hout, met de typische Chinese daken. Yep, allemaal erg gemaakt authentiek, maar toch is het erg mooi om er rond te lopen.

Het voordeel van Lijiang in het laagseizoen is dat het niet zo druk is, want in de zomer schijn je alle smalle steegjes amper door te komen door de vele mensen (het trekt zo’n 5 miljoen mensen per jaar).
Het nadeel is dat het er wat koud is. In het zonnetje overdag is het te doen, graad of vijftien, maar ’s avonds wordt het er koud, en wij hebben geen winterjas :). Op een van de koude avonden gingen we naar de kroeg New Amsterdam, die gerund wordt door een Nederlander. De kroeg was op de barman na leeg, maar je kon erg gezellig met hem kletsen dus we zijn er een paar uurtjes blijven plakken. Hij was tien jaar geleden door Centraal-Azië gereisd en was benieuwd naar de veranderingen daar. Daarna hoorden we nog leuke verhalen over China, zoals het feit dat je een tolk mag meenemen naar je rijexamen (is hier alleen theorie), en als je die genoeg betaalt, dat je een wat andere vertaling krijgt (lees: de goede antwoorden).

Na twee dagen in Lijiang wilden we naar de Tiger Leaping Gorge, dat is een beroemde kloof daar in de buurt, waar je geweldig doorheen kunt wandelen. Het liep allemaal wat stroef die morgen, eerst was de chauffeur een uur te laat, leek half in slaap te vallen achter het stuur en deed haarspeldbochten met één hand terwijl hij koekjes at. Toch levend aangekomen, en afgezet aan het begin van het ‘pad’. Het eerste stuk van het pad liep schuin omhoog, maar dat zijn we al gewend. Op een gegeven moment kwamen we langs een guesthouse waar een Chinees riep come here, this way, this way. Na een paar maanden China hebben wij geleerd niet te komen, omdat ze je zooi willen verkopen en liepen door, steeds verder omhoog.
Op een gegeven moment vonden we het toch wat raar worden, en vroegen iemand of we goed gingen. Nou nee, we hadden daar wel heen gemoeten, oeps. Toch kon je bovenlangs ook verder lopen, en na wat valse honden kwamen we een opaatje tegen met een sigaret in zijn mond die riep waar we heen moesten. Dit pas werd niet echt door wandelaars gebruikt maar meer door geiten, dus heel voorzichtig lopen langs een steile helling. Aan het eind van het paadje kwam je gelukkig op het goede pad terecht, en konden we verder. De paden in de Tiger Leaping Gorge zijn niet zoals in de rest van China netjes geplaveid en voorzien van mooie trappetjes, maar gewoon een bergpaadje. Dit maakt de wandeling wel extra leuk, zo krijg je het gevoel weer eens in echte natuur te lopen.

Na nog een stukje lopen kwamen we aan bij het eerste guesthouse op de route en het begon net te miezeren. Terwijl we daar gingen zitten om te bedenken of we door zouden lopen, kregen we een kop muntthee aangeboden (gratis, ongebruikelijk in China) en besloten te lunchen. Inge gelukkig, want hier kon je broodjes geitenkaas krijgen, en lekkere kaas is in China niet te krijgen of stervensduur. Na lekker gegeten te hebben, bleken de wolken vertrokken en liepen we verder. Onderweg kwamen we Chinezen tegen die een soort kraampje hadden, die vonden dat we xiuxi (rust) moesten nemen, en of we geen marihuana wilden kopen. Goed idee, dan kan je naar beneden fladderen, maar die grap kwam niet aan :).
Een stukje verder kwamen de 28 bochten, het zwaarste stuk van de wandeling, kronkelend schuin omhoog. Naarmate we hoger kwamen, viel er zelfs wat sneeuw, en daar waren we blij mee, want dat hebben we nog niet zien vallen.
Na de bochten gerond te hebben, liepen we rustig de helling af en kwamen langs een plekje waar je mooi foto’s kon maken. Natuurlijk had een plaatselijke Chinees dat ook bedacht, en die had er een slagboom geïmproviseerd en vroeg 10 yuan entree, want het was van haar.
Inge vond het wel gezegend en maakte foto’s van naast haar slagboom, waarop ze begon te blaten, maar ja, Inge was niet onder de indruk, en zij kwam tot Inge haar kin, dus daar bleef het bij. Even later waren we bij het guesthouse waar we wilden slapen, bestelden een flinke maaltijd en doken op tijd ons bed (met elektrisch deken) in, want ’s nachts is het goed koud daar.

De volgende ochtend was het tijd voor een lekker ontbijt (tweemaal geitenkaassandwich) en gingen we weer lopen. De wolken van de dag ervoor waren helemaal weg en we hadden een prachtig blauwe lucht met zonnetje. Op ons gemak zijn we door de bergen gelopen, af en toe pauze, af en toe een foto. Onderweg kwamen we nog wat dorpelingen tegen te paard en soms met meerdere. Her en dar wat geitenhoeders en verder wat medewandelers. Na een paar uurtjes stonden we aan het eind van de wandeling en namen in een kamer in guesthouse daar. Daarna hebben we nog wat rondgelopen in de omgeving en zijn gaan slapen.

De dag erna weer bijtijds op, om ditmaal de hele kloof onderlangs af te lopen. Dit is een veel makkelijker pad en maar 20km, dus dat kon wel in een dag. Veel leuke stukken gezien, en dichter op de rivier gezeten. Eenmaal aan het eind zijn we weer in een minibus naar Lijiang gesprongen, waar we uitgeput maar voldaan aankwamen.

De volgende twee dagen hebben we nog wat door Lijiang gelopen, markten verkend en lokaal voedsel geprobeerd, en natuurlijk een stukje over Dali geschreven. Aan het eind van de tweede dag zijn we in de nachttrein naar Kunming gestapt, en daar zijn we nu, maar daarover later meer…

 

 

 

 

Tweet

Over Andries

Google Plus View all posts by Andries →

2 reacties op Lijiang en de Tiger Leaping Gorge

1. Frank zegt:

   De geitenroute gelopen, mooi dan zie je wel dingen die een ander niet ziet…. :-)

   25 januari 2012 om 20:14
2. Eefje zegt:

   Waarom gemakkelijk doen als het ook moeilijk kan :-)

   Wat een fantastisch avontuur weer!

   liefs Eef

   25 januari 2012 om 21:46