Lhasa

Geplaatst op 22 december 2011 door Andries in China, Lhasa

Allereerst willen we al onze trouwe volgers een prettig kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar wensen! We vinden het erg leuk dat jullie meelezen, en nog leuker als jullie reageren! :)

Na vier dagen in Tibet geweest te zijn, zitten we weer in de trein richting Chengdu. Dit keer zitten we in een soft sleeper coupé, omdat alle hard sleepers uitverkocht waren. Helaas zijn deze kaartjes wel 40 euro per stuk duurder, maar het is wel lekker luxe. In een soft sleeper coupé heb je een deur die je fijn dicht kan doen, en wij hebben ook nog eens geen coupegenoten. Lekker rustig dus, dat hebben we nog niet meegemaakt in een Chinese trein (Helaas werden we ’s nachts om twee uur gewekt door twee luidruchtige Chinezen die bij ons in de coupe kwamen). Bij elk bed zit een tv-tje, die het overigens niet doet, en een eigen leeslampje. De treinrit zelf is schitterend, je rijdt over het Tibetaanse plateau en kijkt uit op besneeuwde toppen, yaks en kleine dorpjes. Op de heenweg hebben we al ontdekt dat 44 uur minder lang is dan het lijkt, zolang je maar een lekker bed hebt om op te zitten, en genoeg boeken om te lezen.

Inmiddels zijn we ook aardig geacclimatiseerd voor de hoogte, op de heenweg moesten we nog erg wennen en voelden we ons een beetje sloom, en hadden we een licht gevoel van hoofdpijn. Niet raar, want het hoogste punt van de treinrit ligt op 5000 meter en zo hoog kom je als Nederlander nou eenmaal niet vaak. Er is extra zuurstof in de trein aanwezig voor degene die er echt last van hebben, maar gelukkig is ons lichaam na een half jaar reizen niet meer geheel op zeeniveau ingesteld. Lhasa zelf ligt trouwens op 3600 meter hoogte, ook fiks.

Na aankomst in Lhasa zijn we, na het kopen van de dure treinkaartjes, naar een Tibetaans guesthouse gegaan in de oude stad. Dit is het deel van Lhasa wat nog niet volgekwakt is met dezelfde lelijke gebouwen en eentonige winkels die je in heel China aantreft. Na even uitgerust te hebben, zijn we de straat op gegaan, en op de Barkhor kora uitgekomen.
Een kora is een Tibetaans Boeddhistisch pad dat rondom een heilig gebouw loopt, op zo’n kora kom je veel pelgrims tegen, waarvan sommigen zich languit op de grond werpen, opstaan, twee stappen zetten, en zich weer op de grond werpen. Op deze manier leggen ze soms paden van vele kilometers af, wat natuurlijk erg bijzonder is om naar te kijken. Het verschil tussen Chinezen en Tibetanen was ons al opgevallen in Xiahe, maar in Lhasa was het nog extremer. Iedereen riep lachend hello of tashi delek naar ons en de enkelen die nog wat meer Engels spraken probeerden een praatje aan te knopen. Chinezen staren alleen maar naar ons en dat is het vaak wel, meer doen ze niet.

Op de kora kwamen we drie Tibetaanse meisjes tegen die Engels studeerden en graag met ons wilden oefenen. In eerste instantie waren we wat huiverig, omdat dit een bekende oplichterstruc in Beijing is. Daar nemen ze je mee naar een theehuis, en zadelen je vervolgens op met een rekening van een paar honderd euro. De meisjes waren wel oprecht, en namen ons mee naar een theehuis waar ze ons op yakboterthee trakteerden. Yakboterthee is een beetje apart, een combinatie van yakboter, thee en zout, wat schijnbaar erg goed voor je is op deze hoogte, maar wel wat zout. Na even gekletst te hebben, moesten de meisjes op huis aan, en zijn wij ook richting guesthouse gegaan. Lhasa heeft overdag wel lekker weer, maar zodra de zon onder is, of nog niet op, is het er flink koud. Vandaar dat we dan ook maar op tijd in bed kropen tegen de kou, want het guesthouse had geen verwarming.

De volgende dag kwam onze gids ons ophalen om naar de Jokhang Tempel te gaan, waar de Barkhor kora omheen loopt. Helaas ging de tempel later open dan verwacht, en dus nam ze ons mee om Tibetaanse melkthee te drinken, wat lekkerder is dan yakboterthee. We besloten om eerst het Potala paleis te bezoeken, en later naar Jokhang te gaan.
Het Potala paleis is het beroemde paleis van de Dalai Lama’s. Het is tegen een berghelling aangebouwd en ziet er erg indrukwekkend uit. Wel moet je flink wat trappen op om op de eerste verdieping te komen, dus dat was wel even ploeteren voor ons op 3600 meter hoogte. De inspanning werd ruim beloond met prachtige zalen met boeddha’s en beschermgoden. Onze gids vertelde onophoudelijk over de verschillende boeddha’s en beschermgoden die we tegenkwamen, zoveel dat het ons af en toe een beetje duizelde. Normaal reizen wij nooit met een gids, omdat veel toch alleen maar in slecht Engels vertellen wat je zelf in een Lonely Planet kan lezen, maar in Tibet is het verplicht voor buitenlanders. Toch viel het ons heel erg mee, we hadden specifiek om een Tibetaanse gids gevraagd, en het meisje dat onze gids was, sprak goed Engels en vertelde eerlijk over de toestand in Tibet, i.p.v. het Chinese propagandaverhaal wat wij hadden verwacht.

In het Tibet is het tegenwoordig verboden om afbeeldingen van de 14e Dalai Lama (diegene die nu leeft, ze reïncarneren) te vertonen, dus op zijn troon in het Potala paleis stond een foto van de 13e Dalai Lama. Veel Tibetanen die het paleis bezoeken buigen even voor de troon en drukken hun hoofd ertegen aan. Het paleis was eigenlijk meer een tempel dan een paleis zoals je dat in Europa zou zien, de werk-, bid- en troonzaal van de Dalai Lama zijn maar kleine hokjes, zeker vergeleken met de luxe van andere vorsten.

Na een flinke workout in het Potala (trappetje op, trappetje af) zijn we als nog naar de Jokhang Tempel gegaan. Dit is de heiligste tempel van het Tibetaanse boeddhisme en hier staat het oudste beeld van de Boeddha. Er stond een gigantische rij van pelgrims voor de deur om binnen te komen, maar als toerist krijg je voorrang en mag je meteen naar binnen. Dit voelt wel een beetje oneerlijk, maar aan de andere kant betalen wij 100 yuan voor een kaartje en zij niets. Eenmaal binnen waren de monniken er druk met het opzeggen van mantra’s (soort gebeden) en rook je overal de yakboterkaarsen die ze hier branden. De pelgrims vullen deze kaarsen bij uit thermoskannetjes yakboter die zij meenemen naar de tempels. Ook stoppen ze overal geld tussen en voor, bij boeddha’s en beschermgoden en zelfs op pilaren.

Hierna was het tijd voor een maaltijd, de Tibetaanse keuken is niet erg gevarieerd, wat niet vreemd is gezien het feit dat hier niet zoveel groeit. Als vlees eten ze eigenlijk alleen yakvlees, toen wij hiernaar vroegen bleek dit een boeddhistische achtergrond te hebben. Een yak is een enorm beest, dus dan hoef je maar één leven weg te nemen, in plaats van vele, zoals bijvoorbeeld bij kippen. De gerechten bestaan voornamelijk uit noedels en dumplings, maar daar hebben wij niets op tegen.

De dag erna gingen we naar het Dreprung Klooster, waar ooit 30.000 monniken leefden, maar nu nog maar een paar honderd, waarvan er vele nog in de gevangenis zitten vanwege de opstand in 2008. Eenmaal op het terrein zagen we een bergwand vol schilderingen van boeddha’s, waar we graag wat foto’s wilden maken. Onze gids vroeg een monnik die in de buurt stond of we er naartoe mochten lopen, en die vertelde dat een klein stukje wel mocht, maar niet te ver, want de Chinese politie houdt alles daar goed in de gaten en ze willen daar eigenlijk geen mensen zien. Na even gekeken te hebben, bood de monnik ons een oranje touwtje aan, want ons zou beschermen, daarna moesten we verder lopen van onze gids, want anders kon de Chinese politie de monnik weleens ophalen voor een verhoor, want ze willen niet dat buitenlanders een andere dan de officiële mening te horen krijgen… In het Drepung Klooster zelf kregen we weer veel boeddha’s te zien, en kwamen we veel pelgrims tegen, die allemaal weer hello riepen.

Op het dak van het klooster heb je prachtig uitzicht over een deel van Lhasa. In het klooster worden de pelgrims gezegend door de monniken, dit gebeurt door ze op hun rug te slaan met een doek. Uiteraard zijn wij ook gezegend, dat kan nooit kwaad als je op wereldreis bent. Nadat we alles gezien hadden, zijn we gaan lunchen bij een restaurantje onder het klooster. Daar kregen we een lekkere curry van aardappel, rijst en yakvlees en noedelsoep voorgeschoteld, vergezeld door melkthee. Dat konden we wel gebruiken, want Drepung ligt op 3800 meter hoogte, en wij waren nog aan het wennen.

De volgende dag zijn we op pad gegaan naar het Tibet Museum. Eigenlijk wilden we deze overslaan, omdat we propagandaverhaaltjes verwachten, maar we hadden tijd over. Eenmaal daar aangekomen bleek hij gesloten, omdat er in de winter bijna geen toeristen zijn. Dat klopt, wij hebben in Lhasa misschien 10 buitenlanders gezien, voor de rest alleen maar Tibetanen. Des te beter voor ons, want we hadden de stad voor onszelf. Het is toch leuker om alleen maar Tibetanen een kora te zien lopen, dan als de helft westerling is. Tegenover het museum ligt het Norbulingka, het zomerpaleis van de Dalai Lama, maar deze schijnt niet al te spectaculair te zijn in de winter, want vooral de bloemen zijn mooi en die doen het dan niet zo goed. We hebben even de gebouwen vanaf buiten bekeken en hebben daarna de bus teruggepakt naar de oude stad, om even wat inkopen te doen en daarna te lunchen. Onze geweldige gids wist weer een leuk Tibetaans restaurant waar ze een uitgebreide kaart hadden en koos twee gerechten voor ons uit. Waar een Chinese gids je meeneemt naar zijn vriendjes om commissie op te strijken, nam onze gids ons mee naar haar favoriete tentjes, erg leuk dus. Dit keer kregen we rijst met aardappels en rijst met noedels, beide erg lekker.

Na deze lunch gingen we naar het Sera klooster, waar monniken een debat zouden voeren ’s middags, helaas ging dit niet door, omdat er die avond een belangrijk festival was, waardoor alle monniken aan het werk waren om hiervoor yakboterkaarsjes te maken. Jammer, want dit hadden we graag gezien. In Sera zelf zagen we weer veel boeddha’s en beschermgoden, en om eerlijk te zijn hadden we die wel een beetje gezien… We besloten om het pelgrimspad rondom het klooster te gaan lopen, wat erg mooi was, met rotsschilderingen en gebedsvlaggen overal en zelfs een put met heilig water. Na deze wandeling waren we best moe en zijn we teruggegaan naar de oude stad en op een dakterras in het zonnetje te gaan zitten met een Tibetaans biertje.
Hierna liepen we weer richting het Jokhang en het hele plein stond vol met Chinese politieagenten, in raster opgesteld zodat je gedwongen tussen ze door moest lopen. Rondom de kora stond het ook helemaal vol met agenten en militairen. Pure intimidatie van de Chinezen, het deed ons aan films over Nederland in de Tweede Wereldoorlog denken. Normaal gesproken zie je al heel veel politie en militairen op straat, alle politiebureaus zijn genummerd en we hebben nummer 130 gezien, maar nu was het echt heel extreem. Toch liepen er erg veel Tibetanen op de kora, die allemaal stil waren of mantra’s uitspraken, maar zo vrolijk als de voorgaande dagen waren ze niet meer. Ze durfden haast niets tegen ons te zeggen, vanwege de Chinese intimidatie. De volgende dag hoorden we ook dat de agenten allerlei Tibetanen hadden weggestuurd die de kora op wilden met de mededeling dat wat lampjes toch niets voorstelden. Op het hele pad waren wij de enige buitenlanders, en je zag aan de Chinezen dat ze het toch niet zo fijn vonden dat wij getuige waren, de Tibetanen waren daarentegen wel blij dat wij het zagen.

Hierna zijn we weer in bed gekropen om te slapen. ’s Morgens hebben we nog even rondgelopen door de oude stad en wat foto’s gemaakt van de kora, daarna zijn we naar het treinstation gebracht. De treinrit gaat naar Chengdu, waar we even naar ons hostel daar gaan om treinkaartjes voor de opvolgende nachttrein richting Guangtong af te halen. Vanaf daar pakken we de trein of de bus naar Dali in Yunnan, waar het een stuk warmer zal zijn. Dat koude weer later we lekker aan jullie over voortaan :).

Tweet

Over Andries

Google Plus View all posts by Andries →

8 reacties op Lhasa

1. Robina zegt:

   ik vond yakboterthee echt niet te zuipen….gruwelijk zout en vet, brrrr….

   Veel pelzier in Dali en omgeving, is gruwelijk mooi!!!!

   Fijne dagen en een gelukkige jaarwisseling alvast!!!!
   Liefs Robina en Layla

   22 december 2011 om 12:29
2. Danielle zegt:

   Hoii,
   Weer leuk om te lezen.
   Jullie ook hele fijne feestdagen en een gelukkig en gezond 2012!! Met nog meer mooie reisbelevenissen en leuke verhalen.
   Groetjes
   Danielle

   23 december 2011 om 13:16
3. Frank Schreurs zegt:

   Hallo Andries en Inge ,

   fijne feestdagen voor jullie, daar aan de andere kant van de wereld ! Frank Schreurs

   23 december 2011 om 18:42
4. Rudy zegt:

   Leuk verhaal weer! Jullie ook hele fijne dagen en alvast een goed uiteinde. 2011 kan je aardig geslaagd noemen, 2012 wordt nog beter!

   24 december 2011 om 16:24
5. Albert zegt:

   Leuk verhaal weer. Jullie ook een fijne feestdagen.
   Albert,Bremda en Fleur.

   24 december 2011 om 20:24
6. Gerda zegt:

   Happy holidays!!!

   25 december 2011 om 20:29
7. Frans en Joke zegt:

   Hallo Inge en Andries,

   Wij wensen jullie een heel mooi, gezond en gelukkig 2012!

   Lieve groetjes van Frans en Joke

   31 december 2011 om 18:24
8. Rudie Koopmans en Willemien van Dijk zegt:

   Hallo Andries en Inge

   Een heel voorspoedig en gezond 2012 gewenst .
   Erg leuk om jullie verhalen te lezen .

   Willie en Rudie

   5 januari 2012 om 12:27