Deng Feng

Geplaatst op 16 oktober 2011 door Andries in China, Dengfeng

Na een leuke tijd in Xi’an werd het tijd om de rugzak weer eens op te pakken en te reizen, ditmaal naar een bestemming die hoog op mijn lijstje stond: De Shaolin Tempel. Nu zal niet iedereen deze kennen, dus ik zal hem toelichten. Veel oosterse vechtsporten zoals karate, kung fu, sanda en judo zijn terug te leiden naar deze tempel. De monniken die er woonden waren hebben de sporten ontwikkeld omdat ze toch wat stijf werden van de hele dag mediteren, en er regelmatig iemand het klooster wilde leegroven. Zo sloegen ze twee vliegen in een klap (niet dat ze vliegen slaan, want dat mogen echte boeddhisten niet).

Om bij de tempel te komen moet je naar een plaats die Deng Feng heet. In de Lonely Planet wordt het omschreven als een dorp, maar er woonden toch een miljoen mensen. Helaas hadden ze geen treinstation, dus we moesten eerst naar Luoyang en daar overstappen op een bus naar Deng Feng. Tijdens de tussenstop in Luoyang viel het me op hoe vervuild het daar was, de straten waren glibberig van de viezigheid. Later las ik in het hostel dat het een van de meest vervuilde steden ter wereld is. Blij dat het alleen een overstap was dus. Eenmaal aangekomen in Deng Feng sloeg het noodlot toe, de bus stopte op het verkeerde station, er waren geen taxi’s en het regende hard. Na een kwartiertje in de regen in een t-shirt hadden we een taxi, en deze meneer dacht duidelijk dat wij niet zo snugger waren, want die probeerde ons bij een ander hotel, in een andere straat af te zetten. Leuk verzonnen, maar alle straatnamen staan ook in ons alfabet op de borden, dus dat feest ging niet door. Daarna wist hij zogenaamd niet waar het wel was, dus belden we het hostel en gaven hem de telefoon, toen werden we toch nog netjes daar afgeleverd en de lolbroek kreeg geen fooi. Wonderbaarlijk genoeg was dit onze eerste keer onderweg, ooit moet je eraan geloven :).

In Deng Feng had ik via couchsurfing contact gelegd met een jongen die trainde in een Kung Fu school, en die nodigde ons uit voor een lunch en proefles. Eenmaal bij de school aangekomen bleken er een aantal westerlingen te zitten die een paar maanden tot een jaar Kung Fu les kregen. Na de lunch mochten we even mee om te kijken hoe zij wonen en leven daar, en dat viel lang niet tegen, mooi huis, wel met dorms natuurlijk. Voor zo’n 500 euro per maand kregen ze kost & inwoning en dagelijkse lessen (eerste les zes uur ’s morgens voor het ontbijt). Daarna mocht ik meedoen aan een les, best grappig om te doen, maar de manier waarop was niet mijn ding. Er ging veel aandacht naar het spirituele aspect en de uitvoering was erg traag. Ik kan me wel goed voorstellen dat het op deze manier door monniken is bedacht, want het was erg tijdrovend :).

De volgende dag werd het tijd voor Shaolin Tempel. Om een beetje voor de hordes Chinezen uit te gaan, stonden we vroeg op om de eerste bus te pakken. Eenmaal aangekomen liep je door een poort en gingen we over een groot terrein richting het klooster. Onderweg kwamen we een Kung Fu school en standbeelden tegen, en een grote groep Kung Fu leerlingen die aan het oefenen waren op een groot veld. Daarna door de poort naar de tempel, op het pad naar de tempel stonden een soort grafstenen met dankbetuigingen van buitenlandse vechtsportscholen aan de tempel. Rondom de tempel stonden beelden van grote generaals en krijgers. Verderop zat een hal waar er deuken in de vloer zaten. Deze deuken zijn ontstaan doordat monniken tijdenlang op dezelfde plek bewegingen hadden geoefend. De tempel zelf was helaas niet erg indrukwekkend, doordat de monniken zich regelmatig bemoeiden met burgeroorlogen binnen China, is de tempel regelmatig platgebrand, voor het laatst rond 1920, dus bijna alles wat we zagen wat recent gebouwd.

Achter de tempel lag het pagodabos, waar grafzuilen staan voor overleden abdijen van het klooster. Sommigen hiervan waren erg ingetogen, maar we troffen er ook eentje waar vliegtuigen, laptops en meer moderne apparaten waren uitgebeiteld, dat was apart. Een stuk verder kon je een berg beklimmen, maar deze tocht was zeker 5 uur op en neer, en wij hadden geen water bij ons, en de verkopers ter plaatse vroegen er een fortuin voor, dus dat werd hem niet.

Een stuk terug was een tocht te trap een heuvel op naar de grot van Damo. Damo krijgt de eer uitvinder van Shaolin Kung Fu genoemd te worden. Hij was een monnik uit India die zich bij het klooster wilde aansluiten, maar geweigerd werd. Om zijn toewijding te tonen, is hij in de grot op de heuvel gaan zitten en heeft hier zeven jaar gemediteerd. Om soepel te blijven besloot hij de bewegingen van dieren na te bootsen, wat later leidde tot Shaolin Kung Fu.

Op de terugweg vanaf de tempel kwamen we langs een hal waar elk uur een Kung Fu show werd gegeven, die moesten we natuurlijk niet missen, dus wij naar binnen. De show was erg leuk, veel acrobatiek, hoge schoppen. Een komisch onderdeel was dat er drie mensen uit het publiek werden gehaald die bewegingen van de monniken moesten nadoen, wat natuurlijk jammerlijk mislukte. Daarna nog een demonstratie spijkers door glas gooien zonder het glas te breken. Leuk om naar te kijken, maar helaas werd het door minder geoefende monniken uitgevoerd, dus echt spektakel als stenen breken, of op speren liggen moesten we missen. Wie weet zien we dat later nog.

In Deng Feng zelf draaide alles om Kung Fu, er waren zeer veel scholen waar ze Wushu (Moderne Chinese Kung Fu) beoefenen, en op vaste tijden op de dag kon je de leerlingen in de open lucht zien trainen. Al deze kinderen hebben de droom op een dag de nieuwe Bruce Lee, Jet Li of Jackie Chan te worden. In de open lucht zie je ze met zwaarden, stokken en blote handen oefenen, regelmatig komen er salto’s langs en schoppen waarbij het scheenbeen bijna het voorhoofd raakt. Erg leuk om voor te gaan zitten en naar te kijken.

Na een paar dagen genoten te hebben in Deng Feng, wilden we weer verder en zijn richting Beijing vertrokken. Hierover later meer…

 

Tweet

Over Andries

Google Plus View all posts by Andries →

3 reacties op Deng Feng

1. Eefje zegt:

   Jij hebt het daar wel naar je zin gehad Andries! Klinkt allemaal erg goed wat jullie aan het doen zijn. Heel veel plezier met jullie bezoek!!! Liefs Eef

   16 oktober 2011 om 17:15
2. Thomas van Veen zegt:

   Hee Andries,

   Alles leuk en aardig met al die foto’s van gebouwen en gekke chinezen, maar waar blijven de bierfoto’s????

   16 oktober 2011 om 18:51
3. trudy zegt:

   Helemaal jouw ding Andries! Dat was dan ook zeker de moeite waard! Geniet nu van je bezoek!

   17 oktober 2011 om 09:32