Terug in Vientiane

Geplaatst op 22 mei 2012 door Andries in Laos, Vientiane

Nadat we Trudy en Wouter op de bus gezet hadden, mochten we weer aan het werk, dat was weer even wennen na een rondreis. Van Inge heb ik voor mijn verjaardag een maand een sport naar keuze op Phuket gekregen (Muay Thai of Kung Fu). Om te voorkomen dat Inge die maand zich zou vervelen, leek het ons verstandig als ik vast vooruit ging en dat Inge zou volgen. Hele stap na 11 maanden elke dag samen, maar wel erg praktisch natuurlijk. Toen kwam het probleem wat je hebt als je langere tijd op een plaats blijft: je moest nog zoveel dingen zien :-).

Gelukkig hadden we nog een paar weekenden de tijd, en kreeg Inge tussendoor vrij voor de Dag van de Arbeid, het blijft een communistisch land natuurlijk. Die dag zelf besloten we naar het Boeddha-park te gaan, dat ligt iets buiten Vientiane en staat vol betonnen beelden van Boeddhistische en Hindoeïstische goden. De beelden zien eruit alsof ze eeuwen oud zijn, maar ze zijn hooguit 60 jaar oud. Een van de hoogtepunten is een reusachtige pompoen met drie verdiepingen en een boom erop.

 

Een andere attractie die we niet wilden missen was het beklimmen van de Patouxai, een kloon van de Arc d’Triomphe, gemaakt van beton (wat gedoneerd is door de V.S. voor een vliegveld). Van een afstandje ziet het er nog best aardig uit, maar zodra je dichterbij komt zie je de scheuren in het beton en van binnen is het nog erger. Eenmaal boven heb je wel mooi uitzicht over de stad en daar doe je het ook voor.

De dag erna wilde ik nog even naar That Luang, dit is een enorme stupa die min of meer het symbool is van Laos. Het origineel schijnt met goud bekleed geweest te zijn, maar Chinese bandieten hebben hem een eeuw geleden gestript en gesloopt. Inmiddels is hij al een tijd herbouwd, maar dan wel van beton met goudverf. Toch blijft het een imposant bouwwerk en eromheen zitten een paar mooie tempels.

 

 

 

Het laatste wat ik nog wilde zien in Vientiane was het Nationaal Museum. Dit zit in een koloniaal Frans gebouw (wat niet zo goed onderhouden wordt). De eerste paar kamers gaan over dinosaurusvondsten en traditionele klederdracht van de verschillende volkeren in Laos en hoe zij wonen. Daarna worden de koloniale misdaden van de Fransen uitgebreid toegelicht. Gevolgd door een paar zalen waarin je kan zien wat Amerika er allemaal heeft uitgespookt. Officieel is er nooit een oorlog met Laos geweest vanuit de V.S., maar toch zijn er meer bommen op het land gegooid dan iedereen in de Tweede Wereldoorlog heeft gegooid. Ook heeft de C.I.A. er hele trainingskampen opgericht om Hmong-stamleden op te leiden tot guerrilla’s, die dan de Vietnamezen konden bestrijden. Tot slot had het museum een tentoonstelling van foto’s van Laotiaanse communisten met Fidel Castro en andere prominente communisten.

Op 5 mei ging Inge haar Laotiaanse collega Bounma trouwen en wij hadden een uitnodiging gekregen. Leuk! Alleen hadden we geen idee hoe we in dat dorp moesten komen, maar gelukkig kregen we van Ilona (collega van Inge) een lift erheen. Een Laotiaanse bruiloft lijkt grappig genoeg een beetje op  een Nederlandse bruiloft. Je komt binnen, geeft je envelopje af en gaat aan één van de tafels zitten en krijgt iets te drinken.

De bruiloft werd buiten gevierd, dus we zaten in een partytent die midden op straat was opgezet (mag hier gewoon). Helaas was het een graadje of 35, dus iedereen zweette zich een ongeluk in zijn nette kleren :). Een grappig ritueel wat ze hier kennen is dat de bruid en bruidegom alle tafels langskomen met een fles whisky, je legt wat geld in het bakje en je proost met ze op hun huwelijk. Toen het tijd was voor de lunch, stormde iedereen op het buffet af, maar bij ons werd het op tafel geserveerd, stiekem toch een soort eregast :). Vanwege de hitte hield het zoontje van Ilona het niet meer uit en gingen we naar huis.

Na het weekend was het maandag 7 mei tijd voor mij om de trein te pakken naar Bangkok, om van daaruit door te reizen naar Phuket. Inge blijft achter in Vientiane voor nog een maand vrijwilligerswerk. Maar daarover later meer…


Over Andries

Google Plus View all posts by Andries →

2 reacties op Terug in Vientiane

  1. Gerda zegt:

    ‘Hele stap na 11 maanden elke dag samen…’
    In China zijn jullie toch ook even gescheiden geweest en gelukkig weer samen verder op reis gegaan :-)

    24 mei 2012 om 20:11

  2. Andries zegt:

    Ja zeker even wennen. Maar ook zonder elkaar vermaken we ons, maakt het zo juist weer extra leuk :-) In China is Andries idd een week in het klooster geweest. Geen zorgen, ik kom Andries over 1 1/2 week weer oppikken op Phuket.

    25 mei 2012 om 16:30

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *