Vientiane

Geplaatst op 21 maart 2012 door Inge in Laos, Vientiane

Eenmaal aangekomen in Vientiane begon de grote huizenjacht. Maar hoe werkt dat hier? De eerste dag hebben we meteen een paar makelaars ingeschakeld die we via internet gevonden hadden, de huizen op hun website zagen er wel goed uit en niet te duur.
Helaas zijn de makelaars hier ook niet te vertrouwen en alles wat goed en goedkoop is was niet meer beschikbaar,  dus boden ze ons alleen maar veel te dure huizen aan. Dan maar zelf zoeken. Cafés af of er briefjes hingen en door de stad lopen of er huizen te huur staan. Er staat hier echt onwijs veel te huur, maar vaak zit het al vol of is het te duur of is de eigenaar er niet en niet te bereiken. Na een paar dagen zoeken en heel veel lopen uiteindelijk via een tip van een Zweed in de buurt van Rue Don Palane uitgekomen, toch maar even bij dat chique appartementen complex proberen, en ja hoor, niet in dit gebouw maar in een ander gebouw was er nog een appartement beschikbaar.
Wij kijken, ach ziet er wel goed uit eigenlijk, kunnen we er morgen in. Ja hoor geen probleem. He hè dat was geregeld. Nu zijn we de trotse huurders van een tweekamerappartement op de tweede verdieping, met een douche, wc, balkon, iets wat op een keuken lijkt (1 inductieplaatje met 1 pan, 1 elektrische pan een rijst- en een waterkoker), een koelkast en goed werkend internet. Bij de huurprijs zit ook drie keer in de week een schoonmaakster inbegrepen, we kregen geen korting als we haar niet namen dus ja, kom maar dan, hoeven we hier ook geen spullen voor aan te schaffen ;-). Toevallig wonen we nu ook op nog geen 10 minuten lopen van mijn werk en vlak bij de grote morning market, ideaal.

Het was best wel raar om na 9 maanden je tas eens helemaal uit te pakken. Soms kwamen er nog onverwachte verassingen uit de tassen (sleep ik dat al 9 maanden mee!) en de kledingkast hoe klein ook, krijgen we echt niet vol.
Op mijn werk wordt het gewaardeerd als vrouwen een traditionele sarong dragen. Aan confectiekleding doen ze hier niet dus je koop een stuk stof op de markt en brengt dat naar een naaister, normaal gesproken kan je dan de volgende dag je sarong ophalen, helaas besloot deze vrouw even een paar dagen op vakantie te gaan en had de sarong netjes bij haar zus afgegeven, maar dat wisten wij niet en ons Lao is toch niet zo erg goed. Het heeft Andries een paar loopjes naar de markt gekost, maar na een paar dagen kon ik gelukkig netjes gekleed naar mijn werk.

Ik werk in het Nationale Revalidatiecentrum van Laos voor COPE Laos.(http://www.copelaos.org) COPE Laos heeft als hoofddoel toegang bieden tot prothetische of orthetische middelen en revalidatie, inclusief fysio- en ergotherapie. Ze bieden geen directe patiëntenzorg aan, maar proberen de medewerkers van het revalidatiecentrum zo goed mogelijk op te leiden en daardoor de kwaliteit van de zorg te verbeteren. Buiten het Nationale Revalidatiecentrum zijn er nog vier centrums verspreid over het land.

Mijn werkzaamheden bestaan uit het ondersteunen van de fysiotherapiementor Ilona, een Engelse die hier al bijna drie jaar werkt. Buiten dit mag ik zelf trainingen opzetten waar ik deze noodzakelijk vind. Momenteel zijn we heel druk bezig met de voorbereidingen voor een grote ganganalyse training die over twee weken plaats moet gaan vinden. Ook probeer ik een zo’n goed mogelijk inzicht te krijgen in de manier van werken van de Laotiaanse fysiotherapeuten, vorige week heb ik al op de orthopedie en neurologie afdeling mee gelopen, en er zijn inderdaad heel wat dingen die anders zouden kunnen, al moet je niet gaan proberen ze een Nederlandse werkwijze aan te leren want daarvoor zijn de cultuurverschillen te groot.

Ondanks dat ik nu het grootste deel van mijn dag op kantoor achter een computer doorbreng bevalt het me wel. Het is wel even wennen, ik heb nog nooit op kantoor gewerkt, maar ook een mooie manier om dit eens te ervaren. Al blijft het echte patiëntenwerk wel erg leuk, af en toe kan het wel, zo wilden we graag een jongen die na een motorongeluk een hemiplegie (halfzijdige verlamming) had opgelopen filmen voor de training. Hij was vrij nieuw en had nog geen hulpmiddelen, nou dat maar eens uitproberen, wat werkt het beste voor hem. Wat voorbeelden van hoe we hem zouden behandelen is ook leuk voor de training, dus wat korte behandelstrategieën met hem gedaan. Zo zorgen we ervoor dat we niet de hele dag op kantoor hoeven te zitten, want ja, we blijven fysiotherapeuten.

De politieke kwesties zijn ook hier weer goed te merken, iets waar ik in Tanzania ook veel tegen aan liep. Maar dat hoort nou eenmaal bij het werken in een ander land, en je leert er wel van hoe je het beste met dit soort situaties om moet gaan (wanneer je er wel en vooral wanneer je er niet tegenin moet gaan)
Er werken nog vijf westerlingen bij COPE Laos, die hier allemaal voor minimaal een jaar zijn. Ondanks dat er veel aanvragen voor vrijwilligerswerk binnenkomen nemen ze niet snel mensen aan, ze moeten lang genoeg willen blijven en over relevante ervaring beschikken, anders ben je meer tot last dan dat je echt wat kan doen. Er was de afgelopen twee weken ook een Amerikaanse fotografe die vrijwillig foto’s en video’s kwam nemen, aan haar hebben we ook de mooie foto’s van COPE Laos te danken (Allyse Pulliam).

Nu denkt iedereen natuurlijk dat Andries huisman is geworden omdat hij geen werk heeft hier. Gelukkig is dat helemaal niet waar. Hij is wel het grootste deel van de dag thuis en doet wanneer het nodig is de boodschappen, maar hij doet klussen voor Nederlandse bedrijven. Want ja, we kunnen nu eenmaal niet van de lucht leven, en ook hij vindt het toch ergens wel weer erg leuk weer aan de slag te zijn.

Van ons vrij onbezorgde bestaantje als backpacker zijn we ineens twee expats geworden met weer een vaste woon- en verblijfplaats en een redelijk vast ritme. Door het vele reizen voelen we ons tegenwoordig snel thuis op een plek en na een weekend in ons appartement was het al echt ons thuis geworden. We genieten nu vooral van het feit dat we niet meer overal naar hoeven te zoeken, lekker weer thuis kunnen koken (ik word echt een master in eenpans gerechten) en niet altijd op pad hoeven.
We hebben dan ook nog niet zoveel toeristische dingen gedaan in Vientiane, er is hier ook niet zo extreem veel (wel heel veel tempels). Ondanks dat het door toeristen vaak als een niet spectaculaire stad word omschreven is het er wel leuk wonen. Er is een grote expat gemeenschap door de vele NGO’s die hier zitten, daardoor zijn er genoeg leuke barretjes en restaurantjes en kan je best veel (wel extreem dure) westerse spullen kopen in de winkels. Er zitten hier zelfs was fitnesscentra, waarvan er een niet zo ver van ons huis met een relaxt zwembad. Dus bij het feit dat ik nu een kantoorbaan heb, een rok draag op mijn werk, ga ik ook nog eens naar de fitness, verder ben ik nog wel redelijk mezelf gebleven hoor ;-)

Ja ja, we hebben weer een adres! We hebben geen idee hoe lang de post er over gaat doen dus als je wat wilt sturen, wacht niet te lang ;-)

Room C7
AVS Apartment
Dongpalan Thong Village
Sisattanak District
Vientiane
Laos PDR

Wisten jullie dat we vandaag precies 300 dagen onderweg zijn! En dat mijn zus jarig is, van harte gefeliciteerd Eef.

Tweet

7 reacties op Vientiane

1. andries en sietske zegt:

   honk vast geworden??
   er is een kaart naar jullie onderweg,
   is er belangstelling voor postzegels?/

   21 maart 2012 om 14:48
2. Trudy zegt:

   pas op dat je niet tegen iemand oploopt op de boulevard:-)

   21 maart 2012 om 19:04
3. petra van asselen zegt:

   hey wat leuk werkse en geniet ervan robien en ik hadden het er vorig weekend nog over dat de tijd zo snel gaat en dat jullie al bijna een jaar onderweg zijn!!!!!!
   de tijd vliegt…… tot horens

   21 maart 2012 om 19:59
4. claudia s zegt:

   Het werk dat je nu doet klinkt erg leuk en nuttig, wel heel anders dan hier, dus dat zal wennen zijn:)
   We blijven jullie volgen!

   22 maart 2012 om 10:03
5. Edwin zegt:

   Toppers, dat ziet er goed uit. Fijn dat jullie het zo naar je zin hebben op deze reis. Hier alles goed. Geniet en we horen elkaar.

   Groet
   Edwin

   Wu Dae

   22 maart 2012 om 13:53
6. Gerda zegt:

   Huisje, boompje, beestje……:-) Interessant om iets over je werk te lezen Inge. Groet en een goed weekend gewenst vanuit een zonnig Utrecht, E, G, N & K

   23 maart 2012 om 19:43
7. Albert zegt:

   Veel succes met jullie werk en veel plezier in Vientiane. We volgen en lezen jullie verhalen met veel plezier. Albert,Brenda en Fleur

   27 maart 2012 om 08:11