Beijing

Geplaatst op 26 oktober 2011 door Inge in Beijing, China

We waren van te voren gewaarschuwd voor de eerste week van oktober oftewel “Golden Week”, en zo eigenwijs als wij wel eens zijn dachten dat het wel mee zou vallen. In eerste instantie leek dat ook zo, de bus van Deng Feng naar Zhengzhou was bijna leeg, nog nooit zo’n lege bus gehad in China. Kaartjes kopen op het treinstation viel ook erg mee, 20 min. in de rij en toen hadden we twee kaartjes voor de trein twee uur later. Het was even schrikken toen we beter op de kaartjes keken en het bleek dat we geen stoel hadden, 8 uur staan is niet zo’n pretje, maar ons geluk hield niet op, niemand had namelijk een stoel nummer en we hebben “heerlijk” gezeten. Om 10 uur ’s avonds kwamen we aan in Beijing, snel naar de straat waar we twee jaar geleden ook gezeten hadden en een welverdiend biertje drinken, tja dat dachten we, hier hield ons geluk jammer genoeg op, alles zat namelijk vol, vol en nog eens vol. Na wel 20 hostels en hotels hadden we er eindelijk eentje gevonden die nog plek had, wel aan de andere kant van de stad maar dat maakte ons niks uit. Dit hostel had de drukte voorzien en had op de zevende verdieping zo’n 8 tenten neergezet in een conference room en eentje daarvan was voor ons, ach best apart, kamperen in Beijing. Uiteindelijk lagen we om half 2 ’s nachts, 18 en een half uur na ons vertrek uit Deng Feng, in ons bed.

Het was een hele rare gewaarwording om na vier maanden door onbekende gebieden te reizen in een stad aan te komen waar we al eens geweest waren, heerlijk.

De eerste dagen rustig aan gedaan, dat moesten we ook wel doen want de highlights van Beijing moesten we bewaren voor het bezoek dat we zouden krijgen. Wel wat dingen bekeken die we de vorige keer niet gezien hadden en waar we nu mooi de tijd voor hadden. Zo zijn we naar het Bird’s Nest (Olympisch stadion) en de Watercube (Olympisch Zwembad) op het Olympisch complex geweest. Deze stadia hebben miljoenen gekost en kosten miljoenen in onderhoud en worden sinds de Olympische spelen in 2008 nauwelijks nog gebruikt. Hier stuitten we heel toevallig op het nationale museum voor techniek en wetenschap, eigenlijk een museum voor kinderen maar erg leuk om te zien en vooral om alles uit te proberen.

Natuurlijk ook nog een dag een fiets gehuurd bij hetzelfde mannetje van twee jaar geleden. Hij heeft nog steeds dezelfde degelijke stadsfietsen van 10 Yuan per dag en probeert nog steeds Engels te leren, al is dat er in twee jaar niet echt op vooruit gegaan. Lekker in de rondte gefietst en genoten van de zon aan het Houhai meer. Dat is het voordeel van de Golden week, er is weinig smog. Speciaal voor alle mensen die deze week van het platteland naar de grote stad komen zetten ze alle fabrieken in de omgeving uit en bespuiten ze elke mogelijke regenwolk die Beijing nadert met chemicaliën om te voorkomen dat het gaat regenen. Echt een staaltje Chinees communisme. Dus als je in plaats van de gebruikelijke 20 miljoen zo’n 40 miljoen Chinezen om je heen duldt, je het niet erg vind dat de straten rond Tiananmen en het dichtstbijzijnde metro station afgesloten zijn i.v.m. spreiding van de drukte, je bijna nergens doorheen komt door de grote aantallen mensen en als je het wel probeert af en toe echt gek word als er weer eens mensen naast je staan te schreeuwen, tegen je aan (of liever door je heen) lopen, je ogen bijna uitgeprikt worden door de paraplu’s van de vrouwen bang zijn bruin te worden of je weer eens onder de voet word gelopen door een tourgroep die bang zijn hun vlaggetje kwijt te raken, dan is de Golden week een aanrader, want blauwe lucht zie je verder weinig in Beijing.

Op een rustige ochtend zaten we lekker buiten het hostel in het zonnetje, de Chinezen vonden dat schijnbaar zo interessant dat ze niet ophielden met foto’s maken. Andries werd dit zat en heeft een Chinees van het hostel een briefje laten maken met de tekens voor “foto 10 kuai”. Niemand gaat echt betalen dachten we maar toch waren er nog twee die betaald hebben, dit is ook een manier om geld te verdienen in China ;-)

Enthousiast gemaakt door alle verhalen zijn we een dag met Rob een Engelsman, die bij een adventure travel bureau in Mongolië werkt, naar het 798 Art District geweest, wat de naam al zegt het is een voormalig fabrieksterrein nu omgebouwd tot galerieën, winkeltjes en ateliers. In het hele district staan er kunstwerken op straat wat het gebied een aparte uitstraling geeft. Een must see voor de kunstliefhebber.

De Tempel of Heaven en het park er omheen konden we ditmaal niet laten schieten, een oase van rust in de stad, zodra je even bij de tempel of de bijgebouwen wegglipt werd het heerlijk rustig om je heen. Alleen dat al was een goede reden om er heen te gaan.

Het mausoleum van Mao is een lang twijfel punt geweest voor ons, tja gaan we echt om half 8 ’s morgens in de rij staan om een lijk te zien (of een wassen beeld, de Chinezen houden maar vol dat het echt is, maar ik ben niet de enige die daar over twijfelt. Ach ja, dachten we, het is nu of nooit, dus een keer op tijd naar bed, vroeg eruit en om half 8 liepen we Tiananmen square op, en wederom waren we niet de enige. Er stonden zo’n 200 tourgroepen a 25 man per stuk al in de rij. Wij dachten daar wel even tussendoor te kunnen glippen, helaas, deze rij is alleen voor tourgroepen, jullie moeten aan de andere kant zijn, eenmaal daar aangekomen blijkt er al een behoorlijke rij te staan en 2 uur later konden we eindelijk het mausoleum in. Dit was opzich niet echt spannend, tja het is Mao, wij weten wat hij zijn volk heeft aangedaan, de meeste Chinezen weten dit niet en vereren hem nog. Het was vooral indrukwekkend om twee uur met een paar duizend Chinezen in de rij te staan waar bijna niet gedrongen, geschreeuw, gerookt en gespuugd werd.

Verder hebben we weer een heleboel gezellig nieuwe mensen ontmoet en kwamen we ook Britta weer tegen, een Duitse die we nog uit Xi’an kenden. Met haar en verschillende soorten aanhang zijn we regelmatig op stap geweest. Natuurlijk ook naar Sanlitun, de expat buurt van Beijing waar een hoop kroegen en nachtclubs zitten. Helaas zijn deze allemaal voorzien van westerse prijzen (een drankje kost bijna net zoveel als een overnachting) maar gelukkig waren er ook plaatsen waar het minder was, zo was er een street bar die Mojito’s voor 15 Yuan en Cuba Libre’s voor 10 Yuan verkocht, en ja wij vinden op straat staan ook veel gezelliger dan een drukke, volle nachtclub waar de muziek zo hard staat dat je elkaar niet kan verstaan. De rijke Chinezen zijn hier wel dol op, en zo moeten vooral laten zien dat ze veel geld hebben, zo zagen we op een avond een man 4 vijfliter flessen wodka kopen, tja wat ga je daar mee doen in je eentje??

14 oktober was het dan eindelijk zo ver, Andries z’n ouders kwamen aan in Beijing. Britta ging die dag terug naar huis, dus we hebben haar op het vliegveld afgezet en Andries z’n ouders opgehaald. De eerste dag niet veel gedaan, natuurlijk bijgekletst en een lading drop, chocopasta, pindakaas en wat extra spullen van huis in ontvangst genomen. Mijn familie had een USB stick gemaakt vol met leuke foto’s en filmpjes, erg leuk om te zien, want juist de normale dingen van thuis mis je nog het meest als je op reis bent.

De dag erna hebben we ze globaal Beijing laten zien, een hutong in, naar het Houhai meer geweest en naar het Jingshan park, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de stad en op de verboden stad. Gelukkig was het ’s nachts een beetje gaan regenen en gaan waaien waardoor we eindelijk weer eens een mooie blauwe lucht hadden. de week ervoor was de smog namelijk zo erg dat je soms geen 10 meter ver kon kijken, de stad was in een dikke mist gehuld.

’s Middags kwamen ook Robina en Layla aan en ook hier ontvingen we het nodige lekkers vanuit Nederland. ’s Avonds lekker met z’n allen uit eten geweest en op tijd naar bed.

We hadden onszelf deze week getrakteerd op een privé kamer in een hotel. De hostels waar we eerst zaten waren wat verder van de hotels van de rest vandaan, dus vandaar dat we dichter bij wat hadden gezocht. (we hebben in Beijing in totaal 4 verschillende hostels gehad en ik heb ook nog eens een nachtje in een aparte kamer geslapen omdat er geen plek was, erg fijn Chinese holiday)

Om de grote drukte in het weekend te omzeilen en omdat iedereen toch nog een beetje moe was van het reizen en het tijdsverschil heeft iedereen op zondag rustig aan gedaan.

Op maandagochtend hebben we de boot naar het Zomerpaleis gepakt. Dit is het voormalige zomeroptrekje van de keizer, maar sommige keizers vonden het er veel fijner dan in de verboden stad en gingen daar wonen. Het is ook een echt heel mooie omgeving, een groot meer met allemaal parken eromheen, leuke weggetjes met treurwilgen, mooie stenen bruggen en Chinese huisjes. Helaas was het niet zo op kinderwagens ingesteld dus dat was af en toe best wel sjouwen met Layla in de buggy.

Omdat met de bus met een eenjarig kind niet echt te doen is hebben we ons de dag erna opgesplitst voor de grote muur. Robina, Layla en ik zijn met de auto naar Mutianyu geweest, Andries zijn ouders hebben het openbaar voervoer naar Badaling gepakt en Andries moest helaas achterblijven omdat hij een afspraak had met iemand.

De muur was wederom erg indrukwekkend, het was een mooi gerestaureerd deel en de herfstkleuren van de bomen er omheen gaven het een extra bijzondere uitstraling.

En toen was het 19 oktober, mijn 25e verjaardag. ’s Morgens verwend met allerlei cadeau’s uit Nederland en uit China natuurlijk. Iedereen hiervoor nog hartelijk bedankt. Na een lekker ontbijtje van de Subway op stap gegaan naar de laatste en grootste highlight van Beijing, de Verboden Stad. Ondanks dat we er twee jaar geleden ook geweest waren was het nog steeds erg indrukwekkend, het leuke is wel dat je de tweede keer veel meer op details let wat je de eerste keer niet ziet. Omdat iedereen toch een ander sightsee tempo had hebben we ons vrij snel opgesplitst, zo kon iedereen het op z’n eigen tempo bekijken (ja ja, wij waren weer eens de sloomste ;-)).

’s Avonds had Andries een heerlijk etentje georganiseerd, Peking eend, ah dat blijft toch zo lekker.

Helaas zat het voor Andries zijn ouders het er al weer op en vlogen ze de volgende dag terug naar Nederland. Wij hebben met Robina en Layla de trein naar Shanghai gepakt, dit keer niet de lowbudget oplossing, maar de snelle bullet trein, het kost wat maar dan heb je ook wat. 1500 km in 5 uur tijd, helaas wordt het voor ons de volgende keer weer een boemel trein.

Het is een heel verhaal geworden, mijn excuses hiervoor. De volgende keer zullen we ook onze plannen voor de rest van China en na China bekend gaan maken.

Tweet

6 reacties op Beijing

1. Robina zegt:

   “best wel sjouwen met de buggy” haha, understatement van het jaar, Ing!!!! Wat had ik een spierpijn in mn armen!!! Ging de muur toch beter he, alleen toen had ik wel weer pijn in mn benen de dag erna…. maar het was leuk, net als Shanghai, al is er hier minder te beleven…

   Morgen gaan jullie alweer door en ik de dag erna weer naar huis met Layla… zou best nog een tidje in het zuiden willen blijven, het was er heerlijk!!!! heel veel plezier daar lieverds!!!! en als het meezit, tot ergens volgend jaar…

   dikke kus! Robina en Layla

   26 oktober 2011 om 18:10
2. trudy zegt:

   Wat een indrukwekkend, grappig, ontroerend en bovenal inspirerend verhaal Inge. Fijn dat jullie genoten hebben van jullie bezoek. En wat een lef heb jij, Robina! Kan me voorstellen dat je diverse spieren in je lichaam gevoelt hebt. Wens je een goede terugreis! xxx Trudy

   26 oktober 2011 om 18:43
3. trudy zegt:

   Hoi Inge, Ben je je telraam vergeten:-)?
   1983-2011…….mmmmmm…….begon zelfs aan mezelf te twijfelen:-)
   liefs Trudy

   27 oktober 2011 om 17:59
4. Rudy zegt:

   Haar telraam heeft maar 25 kraaltjes. Tenminste, dat vertelde ze toen ze voor het eerst 25 werd :D

   27 oktober 2011 om 20:37
5. Frank zegt:

   Mooie leeftijd hoor inge, volgende keer wel eerst alle social media aanpassen voordat je dat vermeldt op je verhalensite :-)

   Ben benieuwd naar de openbaring voor het vervolg van jullie reis.

   Grt uit Highland

   29 oktober 2011 om 15:36
6. Gerda zegt:

   Mooi verhaal weer. Kom maar op met die plannen, je bent ondertussen geoefend in het tillen van een buggy met 1 kind, kun je vast ook wel een wagen met de tweeling sjouwen :-)

   30 oktober 2011 om 19:31