Mestia

Geplaatst op 27 juni 2011 door Andries in Georgië, Mestia

’s Morgens om 8 uur konden we de kust van Georgië al zien vanaf de boot, maar het duurde tot 3 uur ’s middags voor we de boot mochten verlaten. We moesten met de lift naar het laagste dek, om daar de boot af te lopen tussen de treinwagons door. Omdat de lift niet al te groot was, nam Inge de lift na mij. Eenmaal beneden vond ik het wel erg lang duren voor Inge kwam, totdat er opeens omgeroepen werd dat de lift het had begeven. Moest ze met haar backpack 6 verdiepingen naar beneden sjouwen…

Eenmaal buiten de havenpoort namen we samen met Logan (een Amerikaan) en Max uit Oekraïne een taxi naar het hostel. Eigenlijk doen we daar niet aan, maar we wisten zo snel geen betere manier om er te komen, en met zijn vieren was het niet duur ;). Ons hostel bleek een huis te zijn met vier kamers met elk twee stapelbedden, waardoor je dus weleens wakker kon worden van nachtelijke plassers.

Eenmaal in Batumi zijn we meteen op ontdekkingstocht uitgegaan, maar we hadden voor het eerst regen, bah! Toen het echt te gek werd, besloten we in een restaurant te schuilen en bestelden een wijntje en een biertje (Georgische wijnen zijn erg lekker). Het wijntje bleek een kan van een liter te zijn, dus dat biertje lieten we maar zitten. Na even gezeten te hebben met een wijntje, werden er ineens borden voor onze neus gezet. De eigenaar van het restaurant zat aan de tafel naast ons, en vond het zo geweldig dat er buitenlanders op bezoek waren, dat we getrakteerd werden op een gratis avondmaal! Na een ronde khinkali (gestoomde deegbuideltjes met vlees) kregen we shaslik (heerlijk vlees) en zaten we stampvol. Bij vertrek rekenden we alleen de drank af, en zaten dus stampvol voor 7 lari (ca. 2 a 3 euro).

De volgende dag hebben we de rest van de stad verkend samen met Holger, een Duitse jongen die alleen op reis was. Batumi heeft een boulevard van een kilometer of vijf lang, waar je prachtig kan lopen, en als de zon er op zou staan, zou het geweldig zijn om zo langs te Zwarte Zee te lopen. Na een wandeling gingen we lunchen in een Georgische fastfood tent, waar Inge een Adjaarse Khachapuri bestelde. Khachapuri is Georgisch kaasbrood, wat erg lekker is, maar machtig is, de Adjaarse variant is nog wat bijzonderder, die ziet eruit als een kano, en er zit ook nog eens een rauw ei bij in! Inge vond het wel erg lekker.

Na twee dagen in Batumi besloten we naar Mestia te gaan, de hoofdstad van de provincie Svaneti, hier zitten de hoogste bergen van Georgië (tot 5500 meter hoog). Vanaf Batumi hadden we een marshrutka (minibus die een vaste route rijdt) naar Poti, vanaf Poti eentje naar Zugdidi en vanaf daar naar Mestia. Uiteraard loopt alles hier niet altijd op rolletjes, en halverwege onze reis stonden we ineens stil. Er was een aardverschuiving geweest, en bulldozers waren druk bezig de weg weer vrij te maken. Na drie uur vast gestaan te hebben, konden we weer verder, en in de avond kwamen we aan bij ons guesthouse. Onze gastvrouw bood ons meteen een avondmaal aan, wat er wel in ging.

De eerste dag in Svaneti besloten we dat acclimatiseren alleen maar tijd kost, en liepen meteen van 1400 meter door naar 2200 meter, naar de top van een berg waar een kruis stond. Na 3 uur lopen hadden we eindelijk ons doel bereikt, maar daar troffen we een boze koe aan die ons wilde aanvallen (we denken dat ze net een kalf had)… De hoorns van de koeien hier worden niet gesnoeid, dus we zijn maar uit haar buurt gebleven :).

Na een goede nachtrust besloten we de volgende dag naar de Chalaadi gletsjer te lopen, dit was een wandeling van 20km, die erg mooi scheen te zijn. Na een kilometer of twee kwam er een hond op ons af, die met ons mee begon te lopen. Telkens als we onderweg een andere hond tegenkwamen, stoof hij erop af om hem weg te blaffen, en als er een stier was, kreeg die dezelfde behandeling. Wij vonden het wel een gezellig hond, dus als wij wat aten, gaven we hem ook een stukje brood en zo liep hij dus van begin tot eind met ons mee. De Chalaadi gletsjer zelf is erg indrukwekkend, een enorme ijsmassa waar een kolkende rivier onder vandaan komt. Onder videos op deze site staat een filmpje ;).

De laatste dag hebben we rustig aan gedaan, en hard gezocht naar een pinautomaat die ons pasje lustte, wat niet is gelukt. Gelukkig hadden we nog euro’s om in te wisselen, dus het kwam goed.

Het vertrek uit Mestia was een avontuur op zich. ’s Morgens om 5:10 zou er een marshrutka klaar staan om ons naar Tbilisi te brengen, maar die kwam niet opdagen. Een Amerikaan die deze ook zou nemen belde de eigenaresse van het guesthouse op, die prompt een nieuwe marshrutka regelde, maar die ging niet verder dan Zugdidi. Officieel staat er voor de rit van Mestia naar Zugdidi 6 uur, maar onze chauffeur was een kamikazepiloot die volgas door bergpassen scheurde, waardoor we er na 4 uur al stonden. Daar werden we meteen overgeladen in de marshrutka naar Tbilisi, en we troffen weer zo’n kamikazechauffeur, waardoor we na 5 uur (i.p.v. 8) in Tbilisi stonden. Daar zijn we nu, maar daarover later meer! :)

Tweet

Over Andries

5 reacties op Mestia

1. Rudy zegt:

   Dat is weer een mooi stukje, qua reis en tekst :) Foto’s en video’s zijn ook gaaf! Maare, geen foto van Inge na die 6 trappen? (ben nu toch buiten bereik, hihi) :p

   Jullie hebben het vast wel al gelezen, maar hier in NL hebben we alweer de eerste officiële tropische dag gehad. Valt niet mee, zo op het balkon met een biertje. Dinsdagavond echter weer regen en zelfs hagel.

   Have fun verder!

   p.s.: over de foto’s: klopt het dat alleen de laatste 3 albums en 2 dubbele te zien zijn? Ook vallen lange teksten bij een foto weg. Met copy&paste naar notepad kan ik het wel lezen, maar toch. (op Mac met Safari, Firefox en Chrome)

   27 juni 2011 om 22:03
2. andries en sietske zegt:

   de horens van de koeien worden gekapt, dit vanuit friesland, verder zijn we erg blij dat we mee mogen liften met jullie reis

   28 juni 2011 om 09:38
3. Gerda zegt:

   Leuk weer een uitgebreid verslag. Jullie schrijven ‘Ons hostel bleek een huis te zijn met vier kamers met elk twee stapelbedden, waardoor je dus weleens wakker kon worden van nachtelijke plassers.’
   Dat snap ik niet, jullie slapen toch regelmatig in hostels? Of zijn er anders geen stapelbedden??

   29 juni 2011 om 18:42
4. Andries zegt:

   Ja, maar onze slaapkamer had de WC, dus mensen die naar de WC gingen deden dan onze lampen aan.

   2 juli 2011 om 09:05
5. Adri zegt:

   Bezig met een fotoboek over ons rondje om de Zwarte zee in zomervakantie 2006 met 3 gezinnen in Defenders vanuit NL kwam ik deze site tegen, leuk te lezen dat er weer toeristen naar dat gebied gaan. Wij kwamen vanaf de andere kant Mestia binnen, na een tocht over een weg langs Lentechi en Uzguli, naar wat later bleek pas voor het eerst sinds 7 jaar weer open was dus hadden wij mazzel. Hier kwamen onze Defenders goed van pas. Wij hebben in Georgië 14 dagen gewoon wild gekampeerd en dat was in de natuur daar geweldig. Zelfs een keer met uitzicht op Tbilisi. Overal heel vriendelijke mensen ontmoet, alleen tussen Mestia en Eureki hadden we ’s avonds ineens een rambo met kalasnikov bij de tent zitten die op ons zou “passen” ’s morgens werd ons te kennen gegeven door hem en zijn inmiddels gearriveerde kalasnikov-vriendjes dat we daar weg moesten omdat het niet veilig was ivm bandieten, waarschijnlijk stonden we te dicht met de grens van Abchazie. Een jaar later was het daar hommeles, daar hadden we met onze kindertjes niet graag tussen gezeten. Veel plezier met jullie reizen verder. gr. A3

   16 januari 2012 om 12:40