Bye Bye Botswana

Geplaatst op 17 april 2015 door Inge in Botswana, Maun

Ja lieve lezers, bye bye Botswana. We zijn ondertussen al weer eventjes weg daar. Waarom? Meerdere redenen, waar permit perikelen een grote beslissende rol in hebben gespeeld.

Er is natuurlijk weer een hele hoop gebeurd sinds onze laatste update. Ik ben voor mijn werk twee keer op CBR (community based rehabilitation) trip geweest. De bedoelingen van die trips is dat je een week met een team in afgelegen gebieden mensen met een beperking registreert, monitor en eventueel door verwijst naar de noodzakelijke specialist of het centrum voor intensieve therapie, en voorlichting geeft. Klinkt allemaal heel leuk en goed, de waarheid is helaas iets anders. Er worden zeer weinig mensen bereikt, voorlichting is niet gestandaardiseerd, dus iedereen verteld maar zijn inzicht op de problematiek, waardoor er verwarrende en onoverzichtelijke voorlichting gegeven word. Verslaglegging word bijna niet gedaan waardoor het zeer moeizaam is mensen te monitoren omdat er geen duidelijke voor- of achteruitgang te meten is. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Zoals alles bij Thuso, ze kunnen het heel mooi vertellen, maar in de werkelijkheid is het niveau erbarmelijk slecht en de motivatie en de wil om dit te veranderen, en daardoor betere kwaliteit zorg te kunnen leveren, is er niet. Erg jammer, en weer een van de vele duidelijke voorbeelden dat ontwikkelingshulp beter uit kennisoverdracht aan de gemotiveerden kan bestaan dan uit geld geven aan de ongemotiveerden.

Een van mijn trips was naar Khwai, dat ligt in het noord-oosten van de okavangodelta. Daar lopen de olifanten, buffels, nijlpaarden en incidenteel een verdwaalde leeuw gewoon door de dorpjes heen. Op een nacht stond er een nijlpaard voor mijn deur, een olifant aan de achterkant, en toen ik morgens naar de wc moest, moest ik even wachten, want er stond een groep buffels voor. Dat was wel een mooie ervaring. Mijn lokale collega’s zijn allemaal doodsbang voor wilde dieren, dus die keer niet kamperen, maar konden we kamertjes huren. Op de scenic route terug langs de Khwai rivier nog heel veel olifanten, nijlpaarden en zelfs leeuwen gezien. Helaas wist de chauffeur niet zo goed hoe een 4×4 nou werkte en hebben we ook nog vastgestaan in een rivier. Mijn voorstel dat ik de auto er wel door zou rijden viel natuurlijk niet in goede aarde bij de heren, sorry, kan er ook niks aan doen, maar ik weet wel hoe dit werkt.

Naast het “gewone” werkleven ook nog een heleboel dingen meegemaakt. Een krokodil die onze dijk als zijn vaste zonplaats had uitgeroepen, toch maar via een andere route naar m’n werk lopen. Diezelfde krokodil die later toen hij weer terug was naar de rivier een visser aanviel (heeft het overleeft). Overstromingen die dit jaar wel erg hoog waren, gelukkig hadden wij een verhoogde dijk naar ons huis toe. Krokodillenjacht, waarbij de buren dachten dat er inbrekers rondliepen en even verhaal kwamen halen bij Andries en de jongens die dat aan het doen waren (ja dat is mannenwerk daar, en er zijn daadwerkelijk mensen die dat voor hun lol doen en echt weten wat ze doen, meestal), verschillende slangen in de tuin, onder andere een python van zo’n 3 meter achter het huis. Beerathlon. Rocking the lillies bij de swimspot in de Boro rivier, een festival bij een plek met relatief laag en helder water waar je in het weekend heerlijk kon zonnen en zwemmen. Verschillende braais natuurlijk. Sinterklaas vieren en bitterballen bakken. Afgebroken vakantie naar de Central Kalahari en Ghanzi. Tweede kerstdag in de regen in Moremi. Oud en nieuw zonder vuurwerk en oliebollen maar met braai, zwembad, blote voeten op het gras en een kapotte auto (ach, even een zetje gegeven en dat doet ie het weer). Avondjes in de sports club. En natuurlijk de geweldige afsluiter (nogmaals dank daarvoor Wilmie), drie dagen luxe in Pom Pom, een vier sterren kamp in de delta, waar we heel veel wild, leeuwen, wilde honden en luipaarden van een meter afstand hebben gezien. Met een extra verlenging van een dag omdat er een foutje was gemaakt en wij het vliegtuig terug miste (niet onze schuld, echt niet)

Toen werd het toch echt tijd om met pijn in ons hart ons geweldige huis en de honden achter te laten. Ja wat doe je met je honden. De twee pups zijn naar het asiel gegaan, de zes (ja er was een familie uitbreiding, alweer) kleine pups ook, moeders is gesteriliseerd en weer uit gezet (te wild) en Woefie en Sobaka zijn met twee maanden voer bij de goede zorgen van Thabane de tuinman achter gelaten, en worden samen met het huis verhuurd.

Van Maun nog een laatste lange rit naar Zuid Afrika en de Hilux te koop gezet. Na lang overleggen hebben we namelijk besloten om terug te komen naar Nederland.

Maar waar hangen jullie nu uit dan???? Nou we moesten nog een tijd wachten tot ons huis weer beschikbaar was. Dus nadat we de Hilux aan een Namibiër hadden verkocht zijn we de dag erna op het vliegtuig naar Zanzibar gestapt, waar we nu nog even heerlijk aan het genieten zijn.

Tweet

2 reacties op Bye Bye Botswana

1. Max zegt:

   Leuk om weer eens een update te lezen. Hopelijk tot snel in NL!

   17 april 2015 om 14:23
2. Trudy zegt:

   Mooie belevenissen Andries en Inge! En nu verlang ik ernaar dat jullie weer naar huis komen. Xxx

   17 april 2015 om 17:24