Merry Christmas and a Happy New Year

Geplaatst op 18 januari 2013 door Inge in Coffee Bay, Zuid-Afrika

Coffee Bay, bekend om zijn supermooie omgeving, goedkope surflessen en party. Dat was onze bestemming voor kerst en nieuwjaar.

Een party place is het zeker, ga hier niet heen als je van je rust wilt genieten, maar dat was ook niet onze bedoeling. Kerstavond is hier een groot evenement. Overdag met bijna iedereen van de backpackers (en die van de buren) naar de Mapuzi Cliffs geweest, een geweldig mooie wandeling langs de Mapuzi Cliffs (vertaling pompoen cliffs, waarom???) af en toe best steil en glibberig, maar prima te doen. Hierna waren we wel meteen weer goed genezen van de groepstourtjes, want ja, hiken met 75 man is toch echt geen succes. Aan het eind van de dag was er een sundowner op een berg in de buurt, met gratis gin-tonic, mossels en oesters, dat slaan we niet af!
Zelfs het kerstdinner erna was echt top, Andries heeft zo ongeveer een halve kalkoen op want ja zo’n grote jongen moet toch wel goed eten ;-) en een goede bodem voor de rest van de avond was niet overbodig. Samen met o.a Leigh-Ann, Stash en Bryce, drie Zuid-Afrikaanse vrienden, werd het een legendarische avond. Geitenpoep kreeg ineens toch een heel andere betekenis. Wat?? Nou er was een rasta die zijn geiten alleen wiet voerde en dan de poep rookte, erg goed volgens de verhalen!

De volgende ochtend zaten we lekker aan ons kerstontbijt, “you go to the garden for free wine”, uhh, mag ik eerst even mijn broodje op eten. Verder dan de tuin en het strand zijn we die dag niet gekomen, maar toch vind ik het een ideale manier om kerst te vieren.

Helaas moesten we na kerst al weer afscheid nemen van Leigh-Ann, Stash en Bryce. Dit gaf ons wel even de tijd om wat sportiefs te gaan doen, weer eens surfen. We hadden al hele goede verhalen gehoord van de surfleraar hier, een oud wereldkampioen, en die verhalen bleken waar. Ineens was het allemaal niet zo moeilijk meer. De dag erna zijn we ons geluk gaan beproeven op hardboards, dat is toch wel even wennen na een softboard, maar de beginselen zijn gelegd.

Op oudjaarsdag werd het toch weer eens tijd om de auto te pakken, ik was namelijk zo slim om mijn e-reader in het vorige hostel te laten liggen, en die moesten we even ophalen. Iris en Eline, twee Nederlandse meiden die met het openbaar vervoer door Afrika reizen hadden wel zin om even mee te gaan. Alles goed en wel, het regende een beetje, maar dat viel wel mee.
Toch nog even langs de beroemde Hole in the Wall gereden (een gat in een rotseiland in zee) en dan weer snel terug, want het weer werd er niet beter op. Dat dachten we, tot we bij een in eerste instantie niet zo’n steile heuvel kwamen en we een auto achterwaarts er af zagen glijden. Nou wij redden dat wel hoor, ja bijna, tot de laatste tien meter, toen zaten we vast. Ik snel de auto uit om stenen te leggen, en toen begreep ik ook waarom we niet verder omhoog kwamen, jullie denken dat sneeuw glad is, ga eens op een modderige heling staan, dat is pas glad. Bijna een uur hebben we met de hulp van allemaal Zuid-Afrikanen (die zelf ook niet verder kwamen) geprobeerd met stenen enzo de auto omhoog te krijgen, toen dat allemaal niet lukte was er maar een optie, terug naar beneden (heel voorzichtig laten glijden en niet remmen) en dan plankgas omhoog, dat werkte gelukkig wel.
Nou hebben we daar ook weer ervaring mee! En Andries vertelt nog steeds heel trots dat hij drie dames had die voor hem door de modder ploegden terwijl hij lekker in de auto zat.

Oud en nieuw was weer een groot feest. Met blote voeten in de modder, want de regen hield echt niet meer op, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na nog een dagje bijkomen was het dan toch echt tijd om Coffee Bay te verlaten. De auto weer vol geladen, dit keer extra vol want Iris en Eline reden mee, want die wilde richting Mozambique. Het doel was eigenlijk Underberg in de Drakenbergen, maar verder dan Kokstad zijn we die dag niet gekomen, daar een goedkope B&B gevonden en nog een keer lekker gebraaid met z’n vieren.

De volgende dag zijn wij verder gereden naar Underberg en zijn Iris en Eline richting Mozambique gegaan. In Underberg verbleven we op een farm midden tussen de bergen. Prachtig daar. Veel hebben we niet gedaan, lekker gelezen in de tuin, in de buurt gewandeld, gespeeld met de hond die dol was op stokken apporteren en vooral genoten van de rust. Want daar hadden we na twee weken Coffee Bay wel echt even behoefte aan.